بررسی ارتباط بین آزمونهای دراز و نشست ایفرد و آهنگین در سنجش استقامت عضلات شکمی

با توجه به ارتباطی که بین ضعف عضلات شکمی و سلامتی و ظاهر افراد وجود دارد، تقویت این عضلات همواره مورد توجه کارشناسان و محققان بوده است. هدف از تحقیق حاضر، بررسی ارتباط بین دو نوع آزمون دراز و نشست ایفرد و آهنگین برای ارزیابی استقامت عضلات شکمی است. بدین منظور از بین دانشجویان داوطلب، 32 دانشجوی پسر تربیت بدنی به صورت تصادفی انتخاب شدند. برای برآورد استقامت عضلات شکمی، آزمون های دراز و نشست ایفرد و آهنگین اجرا شد. از مدل آماری آنالیز رگرسیون و آزمون t برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد(05/0p<). نتایج تحقیق نشان می دهد همبستگی بین دو آزمون دراز و نشست ایفرد و آهنگین معنی دار است(65/0r= ، 001/0p<). ارتباط معنی داری بین تکرار دراز و نشست آهنگین و متغیرهای سن، وزن، قد، شاخص توده بدنی، محیط کمر، محیط لگن و نسبت محیط کمر به لگن به دست نیامد. همچنین نتیجه مذکور در مورد تکرار دراز و نشست ایفرد به دست آمد( به جز ارتباط معنی دار و منفی که بین تکرار دراز و نشست ایفرد و سن وجود داشت). با توجه به نتایج به دست آمده می توان از آزمون دراز و نشست آهنگین برای ارزیابی یا تقویت استقامت عضلات شکمی استفاده کرد. ضمن اینکه آزمون اخیر، برخی تردیدهایی را که درمورد آزمون دراز و نشست ایفرد وجود دارد،‌ مرتفع می سازد.