تعیین شیوع چاقی و اضافه وزن در پسران دانش آموز و رابطه آن با سطح فعالیت بدنی

هدف این تحقیق، تعیین شیوع اضافه وزن و چاقی در دانش آموزان پسر 12 تا 17 ساله و رابطه آن با سطح فعالیت بدنی است. نمونه های تحقیق را 728 دانش آموز تشکیل می دادند که از مدارس مقطع متوسطه انتخاب شدند. نمونه گیری در دومرحله انجام شد؛ اول نمونه گیری خوشه ای - تصادفی که چند مدرسه با توجه به موقعیت جغرافیایی انتخاب شدند و سپس دانش آموزان کلاس های مختلف به صورت تصادفی به عنوان آزمودنی در نظر گرفته شدند که میانگین و انحراف استاندارد سن،‌ قد، وزن، درصد چربی بدن، وزن توده چربی بدن وتوده بدون چربی بدن آنها به ترتیب 2/1+-52/14 سال، 12/6+-161 سانتی متر و 9/14+-58/52 کیلوگرم، 9/8+-4/16 درصد، 8+-8/9 کیلوگرم و 5/10+-4/43 کیلوگرم بود. برای تعیین شیوع اضافه وزن، چاقی، کم وزنی و وزن مطلوب از صدک های شاخص توده بدنی (cut off,bmi) استفاده شد و معیار اضافه وزن برابر با صدک 95bmi<= بزگتر مساوی صدک 85، چاقی برابر با bmi بزرگتر مساوی 95، وزن مطلوب صدک 85 کوچکتر مساوی bmi کوچکتر مساوی صدک 15 و کم وزنی bmi کوچکتر مساوی صدک 15 در نظر گرفته شد. به منظور تعیین سطح فعالیت بدنی آزمودنی ها نیز از پرسشنامه فعالیت بدنی بک و برای تجزیه و تحلیل داده ها، از آمار توصیفی و ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد که شیوع اضافه وزن و چاقی در دانش آموزان پسر 12 تا 17 ساله شهر رشت به ترتیب 9/10 و 5/6 و شیوع وزن مطلوب و کم وزنی هم به ترتیب 8/52 و 9/29 درصد است. همچنین بین شیوع اضافه وزن و سطح فعالیت بدنی رابطه معنی داری (12/0-(r= مشاهده شد(05/0p<=). بین شیوع چاقی و سطح فعالیت بدنی نیز رابطه معنی داری (13/0-r=) مشاهده شد(05/0p<=).