هیپرگلیسمی و هیپرانسولینمی، واکنش Igfbp-1 را به ورزش طولانی مدت در دوچرخه سواران تمرین کرده از بین می برد

به منظور تعیین اثر ورزش در مقدار igfbp - 1در جریان خون ، مطالعه حاضر در شرایط ورزش طولانی و کلمپ هیپرگلیسمی و هیپرانسولینمی انجام شد . هشت دوچرخه سوار مرد به طور تصادفی در دو نوبت جداگانه در شرایط کلمپ گلوکز gو کلمپ گلوکز به همرات تزریق انسولین ig به مدت 120 دقیقه روی دوچرخه ی ارگومتر با شدت تقریبا 70% حداکثر اکسیژن مصرفی vo2max رکاب زدند . نمونه ای خون در حال استراحت ( قبل از کلمپ و 30 دقیقه پس از کلمپ ) و زمان ورزش برای تعیین مقدار گلوکز ، انسولین ، igf-1، igfbp -1 ، igfbp -3 گرفته شد و مورد تجزیه قرار گرفتند . غلظت گلوکز خون در هر دو آزمایش به طور معنی داری افزایش یافت و در حدود 10 میلی مول در لیتر حفظ شد . میانگین غلظت انسولین در پلاسما نیز در هر دو آزمایش به طور 32 معنی داری افزایش یافت. و مقدار ان زمان ورزش به ترتیب در شرایط g 3/7+-32 و gi ‌6/16+-102 میکرو واحد در هر میلی لیتر بود . مقدار igfbp -1 پس از 30 دقیقه کلمپ د هر ازمایش تغییر نکند . اما پس از 60 و 120 دقیقه ورزش به طور معنی داری کاهش پیدا کرد . نتایج تحقیق حاضر نشان می دهد غلظت زیاد گلوکز و انسولین در خون ، به دلیل تزریق خارجی این مواد ، ترشح igfbp - 1 را زمان ورزش کاملا متوقف کرده و یا موجب افزایش کلیرانس ( پاکسازی) آن از گردش خون می شود . بنابراین ، می توان گفت انسولین تنظیم کننده اصلی igfbp- 1 است و به نظر می رشد ورزش به تنهایی عامل تنظیم کننده ی ترشح igfbp - 1 باشد .