ارتباط افسردگی با میزان تبعیت از درمان دارویی در بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس در شهر قزوین

مقدمه و هدف مولتیپل اسکلروزیس ام اس) یک بیماری التهابی خودایمنی و مزمن . دستگاه مرکزی است که غیر قابل درمان بوده و درمان دارویی با هدف کاهش نشانه های ناتوان کننده آهسته کردن پیشرفت بیماری و حفظ کیفیت زندگی صورت میگیرد تبعیت از درمان دارویی یکی از مهمترین عوامل موفقیت در درمان این بیماری مزمن است که تحت تاثیر عوامل مختلفی قرار دارد. هدف از مطالعه حاضر بررسی ارتباط افسردگی با تبعیت دارویی در بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس است. استادیار گروه پرستاری کمیته تحقیقات دانشجویی روش کار مطالعه حاضر یک مطالعه توصیفی تحلیلی است که در آن 200 بیمار مبتلا به ام اس از مرکز مرکز تحقیقات عوامل اجتماعی موثر بر سلامت پژوهشکده پیشگیری از بیماریهای غیرواگیر آموزشی درمانی بوعلی سینا و انجمن ام اس شهرستان قزوین در سال 1402 به روش در دسترس انتخاب شدند. داده ها با استفاده از پرسش نامه اطلاعات جمعیت شناختی پرسش نامه افسردگی بک (bdi) و پرسش نامهتبعیت دارویی موریسکی mmas-8 جمع آوری شدند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری 25.spss.v و روش آماری رگرسیون لجستیک باینری تک متغیره و چند متغیره انجام شد.یافته ها: میانگین و انحراف معیار نمرات تبعیت از درمان دارویی و افسردگی به ترتیب 1/66 + 93/ 6 و 10/26 - 19/ 36 و در %23/3 مشارکت کنندگان میزان تبعیت دارویی در حد پایین و افسردگی در حد متوسط (30/5٪) و شدید (69/5٪ بود در تجزیه و تحلیل رگرسیون چند متغیره با افزایش نمره افسردگی شانس عدم تبعیت از درمان به میزان 1/072 افزایش می یافت و بیمارانی که از افسردگی شدیدتری رنج می برند تبعیت دارویی پایین تری داشتند (0/001>p). همچنین شانس عدم تبعیت از درمان در بیماران تحت درمان با داروهای خوراکی در مقایسه با بیماران تحت درمان با داروهای تزریقی به میزان 2/144 و در بیماران بیکار در مقایسه با بیماران شاغل به میزان 0/286 بالاتر بود (0/046>p). نتیجه گیری: افسردگی تاثیر معنی دار منفی بر تبعیت دارویی بیماران مبتلا به ام اس دارد. همچنین وضعیت اشتغال و نوع داروهای تجویز شده با تبعیت دارویی رابطه دارد بنابراین بایستی در هنگام طراحی مداخات آموزشی، مراقبتی و حمایتی نقش این عوامل در نظر گرفته شود.

relationship between depression and medication adherence in patients with multiple sclerosis in qazvin

introduction and purpose: multiple sclerosis (ms) is a chronic, autoimmune, inflammatory disease of the central nervous system that remains an incurable disease. pharmacological treatment aims to minimize the debilitating symptoms, slow disease progression, and protect the quality of life. medication adherence is one of the main success factors in the treatment of this chronic disease, which is influenced by various factors. this study aimed to determine the relationship between depression and medication adherence in patients with ms.methods: this descriptive-analytical study was conducted on 200 patients with ms referred to bu ali sina hospital and multiple sclerosis association in qazvin city, iran, in 2023. patients were included in the study following convenience sampling. data were collected by demographic checklist, morisky medication adherence scale (mmas-8), and beck depression inventory (bdi). bivariate and multivariate logistic regression analyses were carried out using the spss-v25 software.results: the mean and standard deviation of the scores of medication adherence and depression were 6.93±1.66 and 36.19±10.26, respectively. in 23.3% of the participants, the level of medication adherence was low, and depression was at moderate (30.5%) and severe levels (69.5%). in the multivariate regression analysis, with an increase in depression scores, the odds of non-adherence to treatment increased by 1.72 times, and patients suffering from more severe depression had lower medication adherence (p<0.0001). the odds of non-adherence to treatment in patients receiving oral medications compared to those receiving injectable medications was 2.144 times higher (p<0.039), and in unemployed patients compared to employed patients, it was 0.286 times higher (p<0.046).conclusion: depression has a significant negative impact on medication adherence in ms patients. employment status and type of prescribed drugs are related to medication adherence in these patients. therefore, the role of these factors should be taken into account when designing educational, caring, and supportive interventions.