بررسی تاثیر آموزش مهارت های ارتباطی بر فرسودگی شغلی مراقبان شاغل در مراکز جامع سلامت شهر سنندج

مقدمه و هدف: با وجود نقش مهم مراقبان سلامت در شکل‌گیری رفتارهای بهداشتی جامعه، فرسودگی شغلی در ابعاد خستگی عاطفی، مسخ شخصیت و درگیری در این مشاغل بالا است. مطالعه‌ی حاضر با هدف بررسی تاثیر آموزش مهارت‌های ارتباطی بر فرسودگی شغلی مراقبان سلامت شاغل در مراکز جامع سنندج انجام شده است.روش کار: این مطالعه‌ی تجربی در سال 1397 در شهر سنندج واقع در غرب ایران انجام شد. 132 نفر به‌روش سرشماری و به‌صورت تصادفی در دو گروه آزمون (66 نفر) و گروه کنترل (66) قرارگرفتند. ابزار گردآوری ‏داده ها شامل مشخصات دموگرافیک و پرسش‌نامه‌ی 25سوالی فرسودگی شغلی مسلش بود. آموزش در گروه آزمون در ده جلسه یک ونیم ساعته (در هر هفته دو جلسه) به‌صورت ‏سخنرانی، پمفلت و بحث گروهی با محتوای ارتقای مهارت‌های ارتباطی اجرا شد. داده‌ها با استفاده از نرم افزار ‏spss ‎‏ نسخه ی 24 و آزمون های هم‌بستگی، تی‌زوجی، تی مستقل و انوا آنالیز شدند. یافته‌ها: در این مطالعه 66 نفر (57 زن، 9 نفر مرد) با میانگین سنی 7.85 ±36.85 سال در گروه آزمون و 66 نفر (11 مرد و 55 زن) با میانگین سنی 7.3 ±36.95 در گروه کنترل از مراقبان سلامت شرکت کردند. قبل از آموزش، گروه مداخله و گروه کنترل از لحاظ ویژگی‌های دموگرافیک (سن، میزان تحصیلات، وضعیت تاهل، وضعیت استخدامی) و نمرات ابعاد فرسودگی شغلی مشابه بودند (0.5< p‏ ‏). ولی سه ماه بعد از مداخله، میانگین و انحراف معیار نمرات خستگی عاطفی، مسخ شخصیت، درگیری و عملکرد شخصی در گروه مداخله به‌طور معنی‌داری افزایش یافت (0.05‏p <‎‏).نتیجه‌گیری: یافته‌های مطالعه نشان داد طراحی و اجرای برنامه‌های آموزشی به‌منظور بهبود مهارت‌های ارتباطی می‌تواند در کاهش فرسودگی شغلی در ابعاد خستگی عاطفی، مسخ شخصیت و درگیری و افزایش عملکرد شخصی و سلامت مراقبان سلامت موثر باشد.

investigating the effect of communication skills training on job burnout of healthcare workers in sanandaj comprehensive health centers

introduction and purpose: despite the importance of the role of healthcare workers in the formation of health behaviors in society, job burnout is high in the dimensions of emotional exhaustion, depersonalization, and conflict in these jobs. the present study was conducted to investigate the effect of communication skills training on the burnout of healthcare workers in comprehensive health centers in sanandaj, iran. methods: this experimental study was performed in 2018 in sanandaj, west of iran. a total of 132 people were selected by simple random sampling and divided into an intervention group (n=66 people) and a control group (n=66 people). data collection tool included demographic characteristics and a 25-question job burnout questionnaire. the training in the intervention group was conducted in 10 one and a half hour sessions (two sessions per week) in the form of lectures, pamphlets, and group discussions with the content of improving communication skills. the collected data was analyzed using spss software (version 24) and correlation, paired t-test, independent t, and anova tests.results: a total of 66 people (57 women and 9 men) with an average age of 36.85 ± 7.85 years in the test group and 66 people (11 men and 55 women) with an average age of 36.95 ± 7.3 in the control group from healthcare workers participated in this study. before the training, the intervention group and the control group were similar in terms of demographic characteristics (age, level of education, marital status, and employment status) and burnout dimension scores (p>0.5). however, three months after the intervention, the mean and standard deviation of the scores of emotional exhaustion, depersonalization, conflict and personal performance in the intervention group increased significantly (p<0.05).conclusion: based on the findings of the present study, communication skills training effectively reduced job burnout in the three dimensions of emotional exhaustion, depersonalization, and conflict and increased the personal performance of healthcare workers.