اثربخشی آموزش مثبت اندیشی بر درگیری تحصیلی و نشاط اجتماعی دانش آموزان افسرده

مقدمه و هدف: افسردگی به‌عنوان اختلال روانی رایج ممکن است فرایند تحصیلی و روان‌شناختی دانش‌آموزان را با آسیب ‌جدی مواجه کند،؛ بنابراین، هدف مطالعه حاضر تعیین اثربخشی آموزش مهارت‌های مثبت‌اندیشی بر درگیری تحصیلی و نشاط اجتماعی دانش‌آموزان افسرده بود.روش کار: پژوهش حاضر از نوع نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی دانش‌آموزان پسر متوسطه دوم شهر زاهدان در سال تحصیلی 1400-1399 بودند که از بین آن‌ها 30 نفر واجد شرایط به روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب شد. این افراد به‌صورت تصادفی در دو گروه 15 نفره (آزمایش و گواه) قرار گرفتند. هر دو گروه به پرسش‌نامه درگیری تحصیلی ریو و تسنگ (2011) و نشاط اجتماعی زارع و امین‌پور (1390) پاسخ دادند. گروه آزمایش به‌صورت گروهی آموزش مثبت‌اندیشی سلیگمن و همکاران (2005) را در 8 جلسه 90 دقیقه‌ای در دو ماه دریافت کرد و گروه گواه آموزشی ندید. تجزیه‌وتحلیل داده‌ها با نرم‌افزار spss نسخه 24 و آزمون تحلیل کوواریانس تک‌متغیره انجام شد.یافته‌ها: نتایج نشان داد آموزش مثبت‌اندیشی منجر به افزایش درگیری تحصیلی (0/01>p، 53/262=f) و افزایش نشاط اجتماعی (0/01>p، 71/399=f) در دانش‌آموزان افسرده شد.نتیجه‌گیری: یافته‌های پژوهش نشان داد مهارت‌های مثبت‌اندیشی به‌طور موثری باعث بهبود درگیری تحصیلی و نشاط اجتماعی دانش‌آموزان افسرده شده است. نتایج این پژوهش ضرورت کاربرد آموزش مهارت‌های مثبت‌اندیشی را در بهبود ویژگی‌های روان‌شناختی اجتماعی-تحصیلی دانش‌آموزان افسرده خاطرنشان می‌سازد. 

Effectiveness of Positive Thinking Training in Academic Engagement and Social Happiness of Depressed Students

Introduction and purpose: Depression as a common mental disorder can seriously damage the academic procedure and psychological state of the students. Accordingly, the present study was conducted to determine the effectiveness of positive thinking skills training in academic engagement and social happiness of depressed students.Methods: The present study was a quasi-experimental study with a pretest-posttest design and a control group. The statistical population of this study included all male high school students in Zahedan, ran, in the academic year 2020-21. Among them, 30 eligible individuals were selected by purposive sampling method and randomly divided into two groups of 15 (experimental and control). Both groups answered the Reeve & Tseng (2011) Academic Conflict Questionnaire and Zare & Aminpour (2011) Social Happiness Questionnaire. The experimental group received positive thinking training by Seligman et al. (2005) as a group in eight 90-min sessions over two months. On the other hand, the control group did not receive any training. Data were analyzed using SPSS software (version 24) and univariate analysis of covariance.Results: The results showed that positive thinking training led to increased academic engagement (P<0.01, F=26.262) and increased social happiness (P<0.01, F=71.399) in depressed students.Conclusion: The findings showed that positive thinking skills effectively improved the academic engagement and social happiness of depressed students. Therefore, the results indicate the need to use positive thinking skill training to improve the socio-educational psychological characteristics of depressed students.