اثربخشی درمان متمرکز بر شفقت بر کیفیت زندگی زنان مبتلا به دیابت بارداری

مقدمه و هدف: دیابت حاملگی شایع‌ترین عارضه متابولیک بارداری است که بسته به معیارهای تشخیصی، 10 تا 15 درصد از کل حاملگی‌ها را تحت تاثیر قرار می‌دهد. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان متمرکز بر شفقت بر کیفیت زندگی زنان مبتلا به دیابت بارداری انجام شد. روش کار: این پژوهش از نوع مطالعه نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری همراه با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمام زنان باردار مراجعه کننده به بیمارستان میلاد تهران در سال 1398 بود که دیابت بارداری داشتند. به‌منظور تشکیل دو گروه با استفاده از روش نمونه‌گیری هدفمند (با در نظر گرفتن ملاک‌های ورود و خروج)، 30 بیمار انتخاب شدند. سپس به‌طور تصادفی به دو گروه 15 نفری (درمان متمرکز بر شفقت و گروه گواه) اختصاص یافتند. آموزش شفقت خود برای گروه آزمایش انجام شد. همچنین مرحله پیگیری سه ماه روی هر دو گروه اجرا شد. برای گروه گواه مداخله‌ای انجام نشد. ابزار پژوهش کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی بود. داده‌ها با استفاده از آزمون اندازه‌گیری مکرر و نرم‌افزار spss نسخه 22 تحلیل شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد درمان متمرکز بر شفقت تاثیر معناداری بر بهبود کیفیت زندگی (0/01>p) در زنان مبتلا به دیابت بارداری در مقایسه با گروه گواه داشت. همچنین تاثیر درمان متمرکز بر شفقت تا مرحله پیگیری ثابت ماند.نتیجه‌گیری: درمان متمرکز بر شفقت بر بهبود کیفیت زندگی زنان مبتلا به دیابت بارداری تاثیر داشته است و می‌توان از این روش به‌منظور کاهش مشکلات زنان مبتلا به دیابت بارداری استفاده کرد.

Effectiveness of Compassion-focused Therapy on the Quality of Life of Women with Gestational Diabetes

Introduction and purpose: Gestational diabetes mellitus is the most common metabolic complication during pregnancy that affects 1015% of all pregnancies depending on the diagnostic criteria. This study aimed to determine the effectiveness of compassionfocused therapy on the quality of life of mothers with gestational diabetes.Methods: This semiexperimental study was conducted based on a pretestposttest design with a control group and followup. The statistical population of the study included all pregnant women referring to Milad Hospital in Tehran, Iran, in 2019, diagnosed with gestational diabetes. The samples (n=30) were selected using a purposeful sampling method (considering inclusion and exclusion criteria) and then randomly assigned to two groups of compassionfocused therapy and control (n=15 each). The experimental group received selfcompassion training, while no intervention was administered to the control group. Both groups were followed up for 3 months. The research tool was the quality of life of the World Health Organization. The collected data were analyzed in SPSS.22 software using a repeated measure test.Results: The results showed that compassionfocused therapy had a significant effect on improving the quality of life (P<0.01) of women with gestational diabetes. Moreover, the effect of compassionfocused therapy remained constant until the followup phase.Conclusion: It can be concluded that compassionfocused therapy had an effect on improving the quality of life of mothers with gestational diabetes, and this method can be used to reduce the problems of such mothers.