مدل یابی کفایت اجتماعی از روی تاب‎آوری با میانجی‎گری سازگاری تحصیلی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی مازندران

مقدمه و هدف: قرار گرفتن در شرایط حساس دانشگاهی غالباً سلامت روانی و جسمی دانشجویان را تحت تاثیر قرار می دهد. هدف پژوهش حاضر مدل‌یابی کفایت اجتماعی از روی تاب آوری با میانجی گری سازگاری تحصیلی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی مازندران بود.روش کار: روش این پژوهش توصیفی همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش را تمام دانشجویان در حال تحصیل دانشگاه علوم پزشکی مازندران در سال تحصیلی 99-1398 تشکیل دادند. با استفاده از روش نمونه گیری طبقه ای نسبتی نمونه‌ای به حجم 320 نفر انتخاب شدند. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسش‌نامه های کفایت اجتماعی فلنر (1990)، تاب‌آوری کانر و دیویدسون (2003) و سازگاری تحصیلی بیکر و سریاک (1989) استفاده شد. برای بررسی داده‌ها از روش ضریب همبستگی پیرسون و مدل تحلیل مسیر و نرم‌افزارهای spss نسخه 24 و lisrel نسخه 8/80 بهره گرفته شد. یافته‌ها: نتایج حاصل از تحلیل مسیر نشان داد تاب‌آوری اثر مستقیمی بر سازگاری تحصیلی (0/33= ß، 0/001>p) و کفایت اجتماعی (0/15=ß، 0/001>p) دارد. همچنین سازگاری تحصیلی اثر مستقیمی بر کفایت اجتماعی (0/28= ß، 0/001>p) دارد. سازگاری تحصیلی در رابطه بین تاب‌آوری و کفایت اجتماعی نقش میانجی داشت.نتیجه‌گیری: مدل کفایت اجتماعی از روی تاب آوری با میانجی گری سازگاری تحصیلی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی مازندران برازش مطلوبی دارد. با توجه به نقش تاب‌آوری در افزایش سازگاری تحصیلی و کفایت اجتماعی، ایجاد باورهای مثبت در زمینه سلامت و نیز آگاه‌سازی افراد ازآثار تاب آوری اهمیت می‌یابد.

Social Adequacy Modeling using Resilience Mediated by Academic Adjustment among the Students of Mazandaran University of Medical Sciences

Introduction and purpose: Being in sensitive academic conditions often affects students #39; mental and physical health. This study aimed to model social adequacy using resilience medicated by academic adjustment among the students of Mazandaran University of Medical Sciences, Sari, Iran. Methods: The statistical population of this descriptivecorrelational study consisted of all students studying at Mazandaran University of Medical Sciences in the academic year of 201920. A total of 320 students were selected using the stratified sampling method. Data were collected using the Flanner Social Adequacy Questionnaire (1990), ConnorDavidson Resilience scale (2003), as well as Baker and Siryk Academic Adjustment Questionnaire (1989). The obtained data were analyzed using Pearson correlation coefficient and path analysis in SPSS (version 24) and Lisrel (version 8.80) software.Results: The results of path analysis showed that resilience had a direct effect on academic adjustment ( szlig;=0.33, P<0.001) and social adequacy ( szlig;=0.15, P<0.001); moreover, academic adjustment had a direct effect on social adequacy ( szlig;=0.28, P<0.001). Furthermore, academic adjustment played a mediating role in the relationship between resilience and social adequacy.Conclusion: It can be concluded that the social adequacy model using resilience mediated by the academic adjustment among the students of Mazandaran University of Medical Sciences fitted the data well. Considering the role of resilience in increasing academic adjustment and social adequacy, it is of importance to create positive beliefs in health and inform people about the impacts of resilience.