تغییرات تیوردوکسین ردوکتاز یک و مالون دی آلدهید بافت هیپوکمپ در پاسخ به تمرینات استقامتی و تناوبی شدید

مقدمه و هدف: رادیکال‌های آزاد باعث ایجاد بیش از 60 نوع بیماری می‌شوند. عاملی که ممکن است باعث توقف روند تخریبی رادیکال‌های آزاد در بدن شود، سیستم آنتی‌اکسیدانی است؛ بنابراین، هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر 8 هفته تمرین استقامتی و تناوبی شدید بر تیوردوکسین ردوکتازیک و مالون دی‌آلدهید در بافت هیپوکمپ موش‌های صحرایی نر ویستار است. روش کار: در این مطالعه تجربی، 24 سر موش نر ویستار به‌صورت تصادفی به 3 گروه (کنترل، تمرین استقامتی شدید، تمرین تناوبی شدید) تقسیم شدند. پروتکل تمرین استقامتی شدید شامل دویدن روی نوار گردان به مدت 8 هفته (5 جلسه در هفته) و پروتکل تمرین تناوبی شدید نیز شامل 8 هفته (5 جلسه در هفته) دویدن تناوبی روی نوار گردان بود. 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی موش‌ها قربانی شدند و تحت شرایط استریل بافت هیپوکمپ جدا شد. غلظت بافتی تیوردوکسین ردوکتاز یک به روش الایزا و غلظت مالون دی‌آلدهید با روش‌ تری باربیتوریک اسید سنجش شد. برای تجزیه‌‌و‌تحلیل داده‌ها از آزمون واریانس یک‌طرفه استفاده شد.یافته‌ها: پس از 8 هفته در میزان تیوردوکسین ردوکتاز یک بافت هیپوکمپ در گروه‌های تمرین استقامتی و تناوبی شدید نسبت به گروه کنترل تغییر معنی‌داری ایجاد نشد (0/62=p). همچنین پس از 8 هفته میزان مالون دی‌آلدهید بافت هیپوکمپ در گروه‌های تمرین استقامتی و تناوبی شدید نسبت به گروه کنترل تغییر معنی‌داری نداشت (0/83=p).نتیجه‌گیری: 8 هفته تمرین استقامتی و تناوبی شدید تاثیری بر میزان تیوردوکسین ردوکتاز یک و مالون دی‌آلدهید بافت هیپوکمپ موش‌های صحرایی نداشت.