بررسی اپیدمیولوژی عقرب زدگی شهرستان قاینات درسال1395-1389

مقدمه و هدف: عقرب زدگی ( stinging scorpion ) یکی از مشکلاتی است که سلامت انسان را تهدید می کند. شناخت عوامل اپیدمیولوژی تاثیرگذار بر عقرب زدگی، نقش مهمی در جلوگیری از این مشکل بهداشتی دارد. در این راستا، مطالعه حاضر با هدف بررسی اپیدمیولوژی عقرب زدگی در شهرستان قائنات استان خراسان جنوبی انجام شد. روش کار: در مطالعه حاضر که از نوع توصیفی- مقطعی و به صورت گذشته نگر می باشد، تمامی افرادی که از سال 1389 لغایت 1395 در شهرستان قائنات استان خراسان جنوبی دچار عقرب زدگی شده و به مراکز درمانی شهرستان مراجعه کرده بودند، مورد مطالعه و بررسی قرار گرفتند. جهت انجام این پژوهش، اطلاعات دموگرافیک و اپیدمیولوژیک بیماران از فر مهای ثبت موارد عقرب زدگی موجود در مرکز بهداشت استخراج شد و با استفاده از نرم افزار spss 20 تجزیه و تحلیل گردید . یافته ها: از 164 مورد عقرب زدگی در جمعیت 121600 نفری تحت مطالعه، 75 مورد ( 7/ 45 درصد) مربوط به مردان و 89 مورد ( 3/ 54 درصد) مربوط به زنان بود. علاوه براین، بیشترین موارد عقرب زدگی (25 درصد )در گروه سنی 25 تا 34 سال و کمترین موارد( 49 / 5 درصد) در گروه سنی 55 تا 64 سال رخ داده بود. شایان ذکر است که دست ها با 7/ 56 درصد و سر و گردن با 2/ 1 درصد به ترتیب بیشترین و کمترین موارد عقرب زدگی را به خود اختصاص داده بودند. از سوی دیگر، اغلب موارد ( 5/ 91 درصد) در شش ماه اول سال رخ داده بودند و پیک شیوع آن ( 88 / 29 درصد)در تیر ماه بوده است. باید خاطرنشان ساخت که 3/ 46 درصد از موارد عقرب زدگی در مناطق شهری و 7/ 53 درصد در مناطق روستایی رخ داده بود. نتیجه گیری: با توجه به اینکه بیشترین درصد عقرب گزیدگی از مناطق روستایی شهرستان گزارش شده است، آموزش کلیه کارکنان بهداشتی و درمانی و پزشکان مراکز و ارتقای آگاهی عمومی در شهر و روستا می تواند نقش مهمی در پیشگیری از عقرب زدگی و مرگ ناشی از آن داشته باشد.