ﺣﺬف ﺳﻠﻮل از اﺳﺘﺨﻮان اﺳﻔﻨﺠﯽ ﮔﺎو ﺟﻬﺖ اﺳﺘﻔﺎده در ﺟﺎﯾﮕﺰﯾﻦ اﺳﺘﺨﻮان: ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ دو روش ﺷﯿﻤﯿﺎﯾﯽ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﺳﺪﯾﻢ دودﺳﯿﻞ ﺳﻮﻟﻔﺎت (sds) و 100-tritonx

زﻣﯿﻨﻪ و ﻫﺪف: ﺣﻔﻆ ﺳﺎﺧﺘﺎر ﺑﯿﻮﻟﻮژﯾﮑﯽ ذاﺗﯽ اوﻟﯿﮥ اﺳﺘﺨﻮان اﺳﻔﻨﺠﯽ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ آن را ﺑﺮای ﯾﮏ دارﺑﺴﺖ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﺮای ﻣﻬﻨﺪﺳﯽ ﺑﺎﻓﺖ اﺳﺘﺨﻮان ﻣﻮﻓﻖ ﻣﻬﯿﺎ ﺳﺎزد. ﻋﻼوه ﺑﺮ اﯾﻦ، ﺣﺬف ﺳﻠﻮلﻫﺎی ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ ﺑﺴﺘﺮ آن ﺑﺮای اﻓﺰاﯾﺶ زﯾﺴﺖ ﺳﺎزﮔﺎری و ﮐﺎﻫﺶ ﭘﺎﺳﺦﻫﺎی اﯾﻤﻮﻧﻮﻟﻮژﯾﮑﯽ ﺣﯿﺎﺗﯽ اﺳﺖ. روشﻫﺎ: در اﯾﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ از روشﻫﺎی ﺷﯿﻤﯿﺎﯾﯽ ﺑﺮای ﺳﻠﻮل زداﯾﯽ دارﺑﺴﺖﻫﺎی ﺳﻪ ﺑﻌﺪی ﺗﻬﯿﻪ ﺷﺪه از ﺑﺎﻓﺖ اﺳﻔﻨﺠﯽ اﺳﺘﺨﻮان ﻟﮕﻦ ﮔﻮﺳﺎﻟﻪ اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪ. ﺑﺮای اﯾﻦ ﻣﻨﻈﻮر، ﻧﻤﻮﻧﻪﻫﺎی اﺳﺘﺨﻮاﻧﯽ ﮐﻪ از اﺳﺘﺨﻮان ﻟﮕﻦ ﮔﻮﺳﺎﻟﻪ ﺑﺮﯾﺪه ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ﭼﺮﺑﯽ زداﯾﯽ ﺷﺪﻧﺪ و ﺳﭙﺲ ﺳﻠﻮلﻫﺎی آﻧﻬﺎ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از روش ﺷﯿﻤﯿﺎﯾﯽ و ﮐﺎرﺑﺮد ﺳﺪﯾﻢ دودﺳﯿﻞ ﺳﻮﻟﻔﺎت / sds) sodium dodecyl sulfate) و 100-tritonx ﺑﺎ ﻏﻠﻈﺖﻫﺎی ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺣﺬف ﺷﺪﻧﺪ. ﻧﻤﻮﻧﻪﻫﺎ ﺑﺎ رﻧﮓآﻣﯿﺰی ﻫﻤﺎﺗﻮﮐﺴﯿﻠﯿﻦ و اﺋﻮزﯾﻦ، رﻧﮓآﻣﯿﺰی ﺗﺮیﮐﺮوم و ﻣﯿﮑﺮوﺳﮑﻮپ ﻧﻮری ﻣﺸﺨﺼﻪ ﯾﺎﺑﯽ ﺷﺪﻧﺪ. در ﭘﺎﯾﺎن، ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر اﻃﻤﯿﻨﺎن از ﻋﺪم وﺟﻮد ﻣﻮاد ﺳﻤﯽ در دارﺑﺴﺖ، آزﻣﻮن ﺳﻤﯿﺖ ﺳﻠﻮﻟﯽ اﻧﺠﺎم ﺷﺪ. ﯾﺎﻓﺘﻪﻫﺎ: ﻧﺘﺎﯾﺞ ﻧﺸﺎن ﻣﯽدﻫﺪ ﮐﻪ ﻧﻤﻮﻧﻪﻫﺎی ﺳﻠﻮلزداﯾﯽ ﺷﺪه ﺑﺎ 100-tritonx ﺑﺎ ﻏﻠﻈﺖ 2% و ﺗﺮﮐﯿﺐ ﻣﺤﻠﻮل 100-tritonx ﺑﺎ ﻏﻠﻈﺖ 3% و sds ﺑﺎ ﻏﻠﻈﺖ2% (t3s4)، ﻣﯽﺗﻮاﻧﻨﺪ ﺟﺎﯾﮕﺰﯾﻦ ﺑﺎﻓﺖ اﺳﺘﺨﻮاﻧﯽ اﺳﻔﻨﺠﯽ آﺳﯿﺐ دﯾﺪه ﺷﻮﻧﺪ. ﻧﺘﺎﯾﺞ ﻧﺸﺎن داد ﮐﻪ ﺑﺎﻓﺖ اﺳﺘﺨﻮاﻧﯽ اﺳﻔﻨﺠﯽ ﻟﮕﻦ ﮔﻮﺳﺎﻟﻪ، ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﯾﮏ زﻧﻮﮔﺮاﻓﺖ ﮐﻪ ﺗﺤﺖ ﺳﻠﻮلزداﯾﯽ ﺑﺎ ﻣﺤﻠﻮلﻫﺎی ﺷﯿﻤﯿﺎﯾﯽ sds و 100-tritonx ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ، ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﯾﮏ دارﺑﺴﺖ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﺮای ﻣﻬﻨﺪﺳﯽ ﺑﺎﻓﺖ اﺳﺘﺨﻮان اﯾﺠﺎد ﮐﻨﺪ. ﺑﺎﻓﺖ ﻃﺒﯿﻌﯽ اﺳﺘﺨﻮان ﺑﺎ ﺣﻔﻆ اﻟﯿﺎف ﮐﻼژن و وﺟﻮد ﺗﺨﻠﺨﻞ در ﺳﺎﺧﺘﺎر آن ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﻣﺤﯿﻂ ﻣﻨﺎﺳﺒﯽ ﺑﺮای ﺑﺎزﺳﺎزی ﺑﺎﻓﺖ ﻓﺮاﻫﻢ ﮐﻨﺪ. ﻧﺘﯿﺠﻪﮔﯿﺮی: ﻧﺘﺎﯾﺞ ﻧﺸﺎن ﻣﯽدﻫﺪ ﮐﻪ ﺑﺎﻓﺖ اﺳﺘﺨﻮاﻧﯽ ﺳﻠﻮل زداﯾﯽ ﺷﺪه ﺑﺎ ﺗﺮﮐﯿﺐ t3s4 را ﻣﯽﺗﻮان ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﯾﮏ دارﺑﺴﺖ ﻃﺒﯿﻌﯽ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺟﻬﺖ اﺳﺘﻔﺎده در ﻣﻬﻨﺪﺳﯽ ﺑﺎﻓﺖ اﺳﺘﺨﻮان و ﭘﺰﺷﮑﯽ ﺗﺮﻣﯿﻤﯽ، ﻣﻮرد ارزﯾﺎﺑﯽﻫﺎی ﺗﮑﻤﯿﻠﯽ ﻗﺮار داد.