مقایسه پیشگیری کوتاه مدت با استفاده از آنوکساپارین و ریواروکسابان، پس از جراحی تعویض کامل زانو

زمینه و هدف: ترومبوآمبولی وریدی، vte (venous thromboembolism)، میزان مرگ و میر بیمار را پس از جراحی‌های ارتوپدی افزایش می‌دهد و به همین ترتیب، پیش‌درمانی به عنوان یک عمل مرسوم، پس از تعویض کامل مفصل انجام می‌شود. اگرچه عوامل پیشگیری‌کننده موثر و ایمن زیادی وجود دارند، اما نتایج بالینی به زیر حد مطلوب نمی‌رسند. هدف این مطالعه مقایسه نتایج بالینی و سونوگرافی برای استفاده از هپارین با وزن مولکولی کم، lmwh (low molecule weight heparin)، و ریواروکسابان (rivaroxaban) در بیمارانی است که تعویض کامل زانو انجام داده‌اند.روش‌ها: در یک مطالعه مقطعی آینده‌نگر، 325 بیمار برای دریافت آنوکساپارین (enoxaparin) یا ریواروکسابان به عنوان ترومبوپروفیلاکسی در جراحی تعویض کل مفصل زانو، ثبت‌نام شدند. برای آنها قبل و بعد از عمل، برای تشخیص ترومبوآمبولی، سونوگرافی داپلر انجام شد. این بیماران حداقل برای دو سال مورد بررسی قرار گرفتند. وضعیت و وقوع vte مورد بررسی قرار گرفت. بیماران از نظر جنسیت، شاخص توده بدنی، استعمال دخانیات، دیابت شیرین و سابقه قبلی vte مقایسه شدند.یافته‌ها: 325 بیمار واجد شرایط، مجموعه‌ای از 130 (40%) مرد و 195 (60%) زن را فراهم کردند. میانگین سن بیماران و انحراف معیار به ترتیب 63.2 سال و 14.3 بود. در مجموع 40 بیمار (12.3%) شامل 27 نفر lmwh و 13 نفر ریواروکسابان، دارای dvt (deep venous thrombosis) در اندام تحتانی بودند. 15 بیمار (4.6%) شامل 11 نفر از lmwh و 4 نفر از ریواروکسابان دارای آمبولی ریوی، pe (pulmonary embolism)، بودند. 5 بیمار (1.5%) شامل 4 نفر در lmwh و 1 نفر در ریواروکسابان، دارای ترومبوآمبولی عروق مغزی بودند. شیوع ترومبوآمبولی در هر دو روند پیشگیری مشابه بود. از طرف دیگر، 2 بیمار (0.6%) از گروه lmwh دچار خونریزی خود‌به‌خودی ریتروپریتونئال شدند. بیماران pe سابقه dvt داشتند. dvt در بیماران با عوامل خطر چاقی، دیابت یا سیگار کشیدن رخ داده بود.نتیجه‌گیری: از نظر بروز ترومبوز وریدی و pe، بین استفاده از ریواروکسابان و آنوکساپارین، برای پروفیلاکسی ترومبوآمبولیک در تعویض کامل زانو تفاوتی وجود نداشت. پیشگیری از ترومبوآمبولیک طولانی‌مدت در مواردی مانند استعمال دخانیات، دیابت و چاقی ترجیح داده می‌شود. بیماران مبتلا به ترومبوآمبولی وریدی قبلی، در معرض خطر بالایی از آمبولی ریه و عروق مغزی هستند و از طرف دیگر، افت پیشرونده هماتوکریت، بعد از جراحی تعویض کامل زانو، باید جراح را نسبت به خونریزی خود‌به‌خودی ریتروپریتونئال در بیمارانی که از آنوکساپارین برای ترومبوپروفیلاکسی استفاده می‌کنند، آگاه کند.

Comparison of Prophylactic Short-Term Use of Enoxaparin and Rivaroxaban after Total Knee Replacement Surgery

AbstractBackground: Venous thromboembolism (VTE) increases patient’s morbidity and mortality after orthopedic surgeries, and as such, prophylaxis is a routine practice after total joint replacement. Although there are many effective and safe prophylactic agents, clinical results are suboptimal. The aim of this study was to compare clinical and ultrasonographic results for the use of low molecule weight heparin (LMWH) and Rivaroxaban in patients  undergoing total knee replacement.Methods: In a prospective crosssectional study 325 patients were enrolled in receiving   Enoxaparin or Rivaroxaban as thromboprophylaxis in their total knee replacement surgery. They had pre and postoperative doppler ultrasonography for diagnosis of thromboembolism. They were followed for a minimum of two years.  The status and occurrence of VTE was evaluated . Patients were compared in terms of gender, body mass index (BMI), smoking, diabetes mellitus (DM) and previous VTE history.Results: The 325 eligible patients provided a sample of 130 (40%) male and 195 (60%) female. The average patient age (SD) was 63.2 (14.3).A  total of 40 (12.3%) patients (27 on  LMWH, and  13 on  Rivaroxaban),  had DVT at the lower extremity .15 (4.6 %) patients11from  LMWH and 4 from Rivaroxaban group had pulmonary embolism (PE). 5 patients (1.5%) 4 on  LMWH, 1 on Rivaroxaban had cerebrovascular thromboembolism. The incidence of thromboembolism was found to be similar in both prophylactic regimes. On the other hand, 2 patients (0.6%) had spontaneous retroperitoneal bleeding from LMWH group. The PE patients had  history of DVT.  DVT occurred in patients with risk factors of  obesity, diabetes or  smoking.Conclusion: There was no difference between the use of rivaroxaban and enoxaparin for thromboembolic prophylaxis in total knee replacement in terms of occurrence of venous thrombosis and PE. Longterm thromboembolic prophylactic  is  preferred in cases with smoking, diabetes and obesity. Patients with previous venous thromboembolism are at a high risk for pulmonary and cerebrovascular embolism. Progressive hematocrit drop should alert the surgeon towards spontaneous retroperitoneal bleeding in the patients taking enoxaparin for thromboprophylaxis after total knee replacement surgery.