نتایج برداشتن تیغه استخوانی ایجاد شده درغضروف رشد اندام تحتانی

اهداف: هدف ما دراین مقاله تعیین میزان شیوع و بروز بیماری، گسترش آن و عوامل پیش‌آگهی جهت ازسرگیری رشد در غضروف رشد، پس از برداشتن ناحیه بسته شده غضروف رشد (تیغه استخوانی) اندام تحتانی است. روش‌ها: ما به صورت گذشته‌نگر،پرونده تمام بیماران تحت درمان برداشتن ناحیه بسته شده غضروف رشد (تیغه استخوانی) اندام تحتانی را که بین سال‌های 1981 تا 2017 انجام شده است بررسی کردیم. تمام تصاویر رادیوگرافی قبل از عمل تا زمان قطع رشد در غضروف رشد بیمار، جراحی بعدی یا بلوغ اسکلتی را نیز در نظر داشتیم و بازنگری و بررسی کردیم. نتایج: 89 بیمار معیارهای ورود به مطالعه را داشتند که در آنها 26 مورد استخوان دیستال فمور، 49 مورد استخوان پروگزیمال تیبیا (شامل 40 مورد بلانت نوزادی) و 14 مورد دیستال تیبیا ثبت شده بود. بعد از جراحی برداشتن نوار استخوانی غضروف رشد، 37 مورد (41%) حداقل دو سال از رشد نرمال برخوردار بودند («موفقیت‌آمیز»)، 13 مورد (15%) کمتر از دو سال رشد داشتند («نسبتا موفقیت آمیز») و 39 مورد (44%) رشدی نشان ندادند («ناموفق»). 56% از گروه‌های «موفق» و گروه «بهبود جزئی» در مقایسه با 100% از گروه «شکست خورده» نیاز به جراحی‌های بعدی داشتند. استفاده از متیل متاکریلات (کرانیوپلاست tm) به عنوان ماده جایگزین، نسبت به چربی به دست آمده از بدن شخص، برتری داشت (0/01>p). نوع آناتومیک تیغه استخوانی (محیطی، مرکزی، خطی)، غضروف رشد آسیب‌دیده، سن بیمار و علت آن، تاثیری درپیش‌آگهی نداشتند. نتیجه‌گیری: تقریباً 40% از بیماران پس از برداشتن تیغه استخوانی غضروف رشد جزئی (partial)، از سرگیری مفید رشد را نشان دادند. به استثنای ماده جایگزین، سایر متغیرها، تاثیری درپیش‌آگهی نداشتند. این نتایج باید هنگام تعیین ضروری بودن عمل جراحی برداشتن تیغه استخوانی غضروف رشد در هر کدام از بیماران در نظر گرفته شود. بازسازی تصویربرداری پیشرفته سه‌بعدی قبل از عمل، تایید عکس رادیوگرافی تهیه شده از برداشتن کامل تیغه استخوانی غضروف رشد، استفاده از نشانگرها برای تشخیص و پی‌گیری رشد استخوان و انجام رادیوگرافی دوره‌ای تا زمان قطع رشد یا بلوغ باید در یک برنامه درمانی استاندارد گنجانده شود.