ارزیابی رادیولوژیک و هیستوپاتولوژیک اثر ترمیمی پودر استخوان ماهی و پلاکت لیوفیلیزه انسانی در نقص استخوانی ایجاد شده در خرگوش نر

پیش زمینه: تسریع التیام استخوان، یکی از چالش برانگیزترین مسائل مطرح در علم ارتوپدی است. از این رو مطالعه حاضر، با هدف بررسی روند التیام استخوان با کاربرد پودر استخوان ماهی و پلاکت لیوفیتیزه (آماده شده با روشی نوین) روی مدل حیوانی خرگوش طراحی شد. مواد و روش ها: این مطالعه پژوهشی، در بهار و تابستان سال 1398 ، در دانشگاه شهرکرد، روی 20 خرگوش نر نیوزلندی سفید یک ساله انجام شد. خرگوش ها در 4 گروه «ترکیب» و «پلاکت لیوفیلیزه»، «پودر استخوان ماهی» ،«کنترل» توزیع شده بودند. بعد از برش پوست و نمایان سازی استخوان زندزبرین، قطعه ای استخوان به طور 1 سانتی متر برداشته شد. در گروه کنترل، بدون جاگذاری و در سایر گروه ها با جاگذاری مواد پیوندی یادشده پر شد و عضلات و پوست بخیه شدند. در روزهای 14، 28، 42، و 75 ، از خرگوش ها عکس های رادیولوژی گرفته شد تا از نظر تشکیل استخوان، جوش خوردگی استخوان و بازآرایی کالوس مورد ارزیابی قرار گیرند. روز 56، خرگوش ها جهت تهیه مقاطع هیستوپاتولوژی آسان کُشی شدند. یافته ها: در ارزیابی رادیوگرافی روز 56، گروه پلاکت لیوفیلیزه نسبت به سایر گروه ها برتری قابل توجهی از خود نشان داد. سطح معنی داری از ارزش p،‌ بین گروه پلاکت لیوفیلیزه و گروه های کنتر ، پودر استخوان و ترکیبی وجود داشت که به ترتیب 0.02=pو p=0.007 و p=0.005 مقاطع هیستوپاتولوژی نشان گر برتری معنی دار گروه های درمان نسبت به گروه کنترل بودند. بین «گروه کنترل و گروه پودر استخوان ماهی» و «گروه کنترل و گروه پلاکت لیوفیلیزه» و «گروه کنتر و گروه ترکیب پودر استخوان ماهی و پلاکت لیوفیلیزه» اختلاف معنی داری، به ترتیب p=0.01 و p=0.03 و p=0.01 مشاهده شد. هیچ گونه علائمی مبنی بر رد شدن پیوند در گروه ها مشاهده نشد. نتیجه گیری: این مطالعه نشان می دهد استفاده از پلاکت لیوفیلیزه می تواند مراحل التیام استخوان را در خرگوش تسریع کند و این ماده دارای پتانسیل استفاده در طب انسانی است.