الگوهای پارگی منیسک همراه با ضایعات رباط صلیبی خلفی

هدف از این مطالعه بررسی شیوع و الگوهای پارگی منیسک همراه با ضایعات رباط صلیبی خلفی (pcl) بود. روش: 81 بیمار با تشخیص پارگی مزمن pcl که تحت عمل جراحی بازسازی pcl قرار گرفتند، در این مطالعه وارد شدند. پرونده بیماران بررسی شود. محل و درجه آسیب غضروف، محل و الگوی پارگی منیسک، فاصله بین تشخیص و عمل جراحی و روش درمانی جمع آوری شود. نتایج: میانگین فاصله زمانی بین بروز تروما و جراحی 33.1±16.73 ماه بود. فاصله زمانی بین بروز تروما و جراحی در بیماران مبتلا به پارگی منیسک 4.86±24.6 ماه و در بیماران بدون پارگی منیسک 2.1±12.76 ماه بود. پارگی منیسک در 27 بیمار مشاهده شد (33.3٪). در 19 مورد (23.5٪) در منیسک داخلی و در 8 بیمار (9.9٪) در منیسک خارجی وجود داشت. شایع ترین محل پارگی منیسک پارگی ریشه و عمدتاً کندگی ریشه ای بود. از این تعداد ، 6 بیمار دچار کندگی ریشه خلفی منیسک داخلی وده بودند.ضایعا غضروف در 14 بیمار (17.3٪) مشاهده شد. نتیجه گیری: بر اساس مطالعه حاضر، شایع ترین الگوی پارگی منیسک در بیماران مبتلا به پارگی pcl، پارگی کندگی منیسک داخلی است که ممکن است با گذشت زمان بیشتر شود.