اثر تکرار گچ گیری پونستی بر بیماران مبتلا به کلاب فوت مقاوم به درمان

پیش‎زمینه: درمان با استفاده از تکنیک گچ‎گیری پونستی روش استاندارد درمان کلاب فوت است. هدف از این مطالعه، بررسی تاثیر استفاده از تکرار روش پونستی در مواردی است که پس از اقدامات قبلی اصلاح نشده است.مواد و روش‎ها: این مطالعه آینده‌‎نگر بر روی بیماران بزرگتر از 3 ماه مبتلا به کلاب‎فوت که دفرمیتی آنها با گچ‎گیری‎های قبلی اصلاح نشده بودند و برای عمل جراحی به کلینیک‎های ما ارجاع شده بودند انجام شد. نمرات اولیه و نهایی «پیرانی» در یک پیگیری متوسط 5/4 ساله مقایسه شدند. نمرات عملکردی، میزان عود، و روش‎های اضافی مورد نیاز برای اصلاح نیز بررسی گردیدند.یافته‎ها: 79 پا از 53 بیمار در سنین 3 ماهگی تا 9 سالگی مورد بررسی قرار گرفتند که میانگین نمرات پیرانی آنها 4/4 بود و قبلاً به‎طور میانگین 8/7 (5/2±) بار گچگیری شده بودند و 9 مورد تنوتومی آشیل داشتند. به‎طور متوسط 3/4 (7/1±) (محدوده: 2 تا 8) بار گچ‎گیری و 32 مورد بلند کردن تاندون آشیل (atl) مورد نیاز بود تا اصلاح کامل در 77 پا (98% موارد) صورت گیرد. عود دفرمیتی در 42 پا (53%) دیده شد که منجر به اصلاح 89% موارد در پیگیری نهایی شد. با این حال، نمره عملکردی در پایان، در 93% موارد خوب یا عالی بود.نتیجه‎گیری: استفاده مجدد از تکنیک پونستی در موارد مقاوم به درمان، از میزان موفقیت بالایی، حتی در مراحل دیررس برخوردار است.سطح شواهد بالینی: سطح 4