بررسی میزان پایایی درون مشاهده گر و بین مشاهده گران با روش های مختلف آزمون وجود تاندون پالماریس لانگوس و فلکسور سطحی پنجم

پیش زمینه: برای تعیین وجود تاندون پالماریس لانگوس از تست های متعددی استفاده می شود. در این مطالعه ما سعی کردیم پایایی درون و بین مشاهده گران پنج تست از مشهورترین آنها و همچنین تست فونکسیون عضله فلکسور سطحی پنجم را بررسی نماییم. مواد و روش ها: دو معاینه گر که در مورد انجام تست ها آموزش دیده و تمرین کرده بودند، 105 داوطلب را در دو نوبت و به فاصله یک ماه مورد بررسی قرار دادند و نتایج معاینه آنها ثبت گردید. میزان پایایی روش های مختلف در دو مرحله با اندازه گیری kappa بررسی شد. یافته ها: میزان kappa برای تست های مختلف و مراحل مختلف اندازه گیری از 0/541 (پایایی متوسط) تا 0/813 (پایایی تقریبا کامل) برای پالماریس متفاوت بود. بیشترین پایایی درون و بین مشاهده گران و همچنین بیشترین توافق با سایر تست ها را تست شافر داشت. کمترین میزان kappa برای تست تامپسون بدست آمد و بقیه تست ها پایایی خوب به بالا داشتند. میزان kappa در مورد پایایی درون و بین مشاهده گران برای فلکسور سطحی پنجم به ترتیب 0/415 و 0/500 بود (پایایی متوسط). نتیجه گیری: تست های مورد مطالعه دارای پایایی خوبی هستند بجز تست تامپسون که وضعیت متوسطی داشت. به نظر می آید تست استاندارد (شافر) بهترین تست برای معاینه وجود یا عدم وجود تاندون پالماریس لانگوس باشد. روش مورد مطالعه برای معاینه فلکسور سطحی پنجم دارای پایی متوسط درون و بین مشاهده گران بود.