نتایج درمان شکستگی های داخل مفصلی دیستال فمور به روش جراحی باز‌ و فیکساسیون داخلی

پیش زمینه: شکستگی های داخل مفصلی دیستال فمور (dfiaf) می توانند بسیار چالش برانگیز باشند. اگرچه نتایج خوبی از درمان این آسیب ها گزارش شده است اما همچنان مشکلات متعددی برای این بیماران باقی می ماند. ما در این مطالعه گذشته نگر به بررسی نتایج درمان dfiaf با روش جراحی باز و فیکساسیون داخلی (orif) با استفاد از پلاک قفل شونده (lcp) پرداختیم.مواد و روش ها: در این مطالعه که در سال 1396 انجام شد، 51 بیمار که طی سال های 1393 و 1394 بدلیل dfiaf تحت orif قرار گرفته بودند، بررسی شدند. در ویزیت نهایی پرسشنامه »لی شلم « برای بیماران تکمیل شد. شدت درد و میزان رضایت بیماران با استفاده از معیار خطی بصری (vas) اندازه گیری شد. همچنین بروز تغییرات دژنراتیو در مفصل ارزیابی گردید. دامنه حرکتی هر دو زانو اندازه گیری و با هم مقایسه شد. بیماران به طور میانگین 7/2 ±17/4 ماه (دامنه 27-13) پیگیری شدند. یافته ها: در تمام بیماران ریداکشن قابل قبول و یونیون کامل به دست آمد. تغییرات دژنراتیو در 15 بیمار (29/4%) دیده شد. (درجه i و ii براساس تقسیم بندی رادیولوژیک lawrance-kellgren). سه بیمار دچار عفونت سطحی و یک بیمار دچار عفونت عمقی شد که به شستشو و دبریدمان جراحی نیاز پیدا کرد. میانگین برای شدت درد برابر 1/3 ±2/7 (دامنه 4-0) بود. 19 بیمار به مصرف مسکن نیاز دشتند (37/2%). میزان رضایت از نتایج درمان برابر 1/1 ±7/7 (دامنه 9-4) بود. میانگین نمره »لی شلم « برابر 8/3 ±81/1 (دامنه 84-71) بود. میانگین دامنه حرکتی زانو در سمت جراحی شده به طور معناداری کمتر از سمت سالم بود (12/4 116/6± در برابر 7/3 ±125/3 درجهp<0.001). نتیجه گیری: درمان dfiaf با orif با یونیون شکستگی همراه است. اما میزان بروز تغییرات دژنراتیو، درد و کاهش دامنه حرکتی بسیار نگران کننده است.