تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر شفقت به خود و احساس ارزشمندی در فرزندان معتادان وابسته مواد مخدر خودمعرف مرکز ترک اعتیاد

مقدمه: اعتیاد پیچیده‌ترین پدیده اجتماعی جوامع مختلف انسانی تلقی می‌شود که با وجود رشد علم و آگاهی افراد درباره آن، در حال افزایش است. هدف تحقیق حاضر تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر شفقت به خود (خوددلسوزی) و احساس ارزشمندی در فرزندان معتادان وابسته مواد مخدر خودمعرف مرکز ترک اعتیاد شهر هشتگرد بود. مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر روش تحقیق، نیمه‌آزمایشی است. جامعه آماری پژوهش 50 نفر از فرزندان مراجعه‌کنندگان به مرکز ترک اعتیاد بودند که از این تعداد 20 نفر به روش نمونه‌گیری تصادفی انتخاب و به‌صورت تصادفی در دو گروه 10 نفره آزمایش و کنترل قرار گرفتند. ابزار اندازه‌گیری تحقیق را پرسش‌نامه استاندارد خودارزشمندی csws کروکر و مقیاس خوددلسوزی نف تشکیل دادند. داده‌های استخراج‌شده با ‌استفاده از نرم‌افزار spss نسخه 22 تجزیه‌و‌تحلیل شدند. برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از تحلیل کوواریانس استفاده شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر افزایش شفقت به خود فرزندان معتادان وابسته به مواد تاثیر داشته است. با درنظرگرفتن مجذور اِتا، می‌توان گفت که 85.7 درصد از این تغییرات ناشی از تاثیر مداخله یا درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بوده است. درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر خودمهربانی در فرزندان معتادان وابسته به مواد تاثیر دارد (0.001 ≥ p). نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر شفقت به خود و احساس خودارزشمندی تاثیر داشته است؛ لذا با توجه به تاثیر اعتیاد بر خانواده و فرزندان افراد مبتلا به اعتیاد نیاز به درمان تخصصی احساس می‌شود که با توجه به ماهیت درمان پذیرش و تعهد می‌توان از این روش درمانی برای بهبود شرایط بهره جست.

Effectiveness of Acceptance and CommitmentBased Therapy on SelfCompassion and Selfworth in the Children of SelfReported Drug Addicts

Introduction: Addiction as one of the most complex social phenomena in different human societies is on the rise despite the increase of knowledge and awareness about it. Therefore, this study aimed to determine the effectiveness of acceptance and commitmentbased therapy on selfcompassion and selfworth in the children of selfreported drug addicts in the Hashtgerd addiction treatment center, Hashtgerd, Iran. Materials and Methods: The statistical population of this semiexperimental study included 50 children of patients who were referred to the addiction treatment center. In total, 20 out of these 50 individuals were selected through the convenience sampling method and divided into two experimental (n=10) and control (n=10) groups. The research tools consisted of Crocker’s selfworth scale (CSWS) as well as the Neff SelfCompassion Scale. Data were analyzed using SPSS software (version 22) and analysis of covariance. Results: The results showed that acceptance and commitmentbased therapy had a positive effect on increasing selfcompassion in the children of drug addicts. Considering the Eta square, it can be said that 85.7% of these changes were due to the effect of acceptance and commitmentbased therapy (intervention) on the selfesteem of children of drug addicts (P≤0.001). Conclusion: Based on the obtained results, acceptance and commitmentbased therapy had a positive effect on the individual’s selfcompassion and selfesteem. Due to the effect of addiction on the family and children of people with addiction, there is a need for specialized treatment. Therefore, according to the nature of acceptance and commitmentbased therapy, this treatment method can be used to improve the condition of children of drug addicts.