بررسی تاثیر مداخله مبتنی بر نگرانی‌های جنسی (مشاوره زوجی مبتنی بر مدل better) بر رضایت جنسی زنان مبتلابه دیابت نوع ‌1

مقدمه: دیابت از راه‌های متعددی بر رضایت جنسی افراد تاثیر منفی می‌گذارد. در این میان غالباً زنان20 تا 40 ساله که در اوج فعالیت جنسی خود قرار دارند، با این بیماری درگیر می‌شوند؛ لذا این پژوهش به تعیین اثربخشی مداخله مبتنی بر نگرانی‌های جنسی (مشاوره زوجی مبتنی بر مدل better) بر رضایت جنسی زنان مبتلابه دیابت نوع ‌1 می‌پردازد. مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر نیمه‌آزمایشی از نوع پیش‌آزمونپس‌آزمون با دوره پیگیری 3 ماهه بود. جامعه پژوهش را تمام زنان متاهل مبتلابه دیابت نوع 1 شهرستان همدان تشکیل دادند که در انجمن دیابت پرونده داشتند. از این تعداد 40 نفر به‌صورت نمونه‌گیری در دسترس و مستمر انتخاب و به‌صورت تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند و درمان مداخله مشاوره‌ای زوجی مبتنی بر مدل better طی 4 جلسه انجام شد. در این مدت گروه کنترل آموزش ندیدند و نتایج حاصل با استفاده از آزمون تحلیل واریانس با مقادیر تکراری انجام شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد آموزش و مشاوره زوجی مبتنی بر مدل better بر رضایت جنسی موثر بوده است و این تاثیر تا 3 ماه بعد از مداخله نیز اثر خود را حفظ کرده است. نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد سلامت و رضایت جنسی زنان مبتلابه بیماری‌های جسمانی نادیده گرفته می‌شود. رضایت جنسی بر رضایت از زندگی و ارتقای سلامت تاثیر بسیاری دارد.

Evaluation of the Effect of Intervention Based on Sexual Concerns (Couple Counseling Based on BETTER Model) on the Sexual Satisfaction of Women with Type 1 Diabetes

Introduction: Diabetes exerts a negative effect on sexual satisfaction in different ways. This disease commonly affects women within the age range of 2040 years who are at the peak of their sexual activity. Therefore, the present study aimed to determine the effectiveness of an intervention based on sexual concerns (couple counseling based on BETTER (bring up, explain, tell, timing, educate, and record) model) in the sexual satisfaction of women with type 1 diabetes. Materials and Methods: The present study was conducted based on a quasiexperimental pretestposttest design with a 3month followup < /em> period. The study population consisted of all married women with type 1 diabetes with a medical record in the Diabetes Association in Hamadan.  Out of this population, 40 cases were selected by purposive sampling randomly and assigned to two groups of experimental and control. Couple counseling intervention based on the BETTER model was performed during four sessions, while the control group did not receive any training. Thereafter, the results were analyzed using the repeated measures AVOVA test. Results: As evidenced by the obtained results, couple counseling based on the BETTER model was effective in sexual satisfaction and this effect persists 3 months beyond the intervention. Conclusion: The results of the present study showed that the health and sexual satisfaction of women with physical illnesses are usually neglected. Furthermore, sexual satisfaction was reportedly effective on life satisfaction and health promotion