بررسی نتایج حاصل از کاتترگذاری ورید مرکزی با استفاده از تکنیک ساژیتال مورب در نوزادان و کودکان

مقدمه: کاتترگذاری ورید مرکزی یکی از شایع‌ترین اعمالی است که توسط جراحان اطفال انجام می‌شود. با این وجود، استفاده از این کاتترها عوارضی را به همراه خواهد داشت که در این میان کودکان نسبت به بالغین حساسیت بیشتری نسبت به این عوارض دارند. با توجه به اهمیت این موضوع، مطالعه حاضر با هدف تعیین نتایج حاصل از کاتترگذاری ورید مرکزی با استفاده از روش ساژیتال مورب در نوزادان و کودکان انجام شد. مواد و روش‌ها: در این مطالعه که به صورت آینده‌نگر انجام شد، برای 117 بیمار تحت هدایت تصاویر چندگانه سونوگرافی، فلورسکوپی و آنژیوگرافیک، کاتتر ورید مرکزی تعبیه گردید. اولویت در کارگذاری کاتتر به این صورت است که ابتدا ورید ژیگولار جهت تعبیه cvl (central venous line) انتخاب شده و در صورت عدم موفقیت در کارگذاری کاتتر در این رگ به ترتیب ورید سابکلاوین و ورید فمورال جهت این امر مورد استفاده قرار می‌گیرند. بیماران دو ساعت بعد از کار گذاشتن کاتتر و سپس هر 24 ساعت تا روز بعد از برداشتن کاتتر معاینه شدند.‌pt  (prothrombin time)،  nri(international normalized ratio) و تعداد پلاکت‌ها قبل از کارگذاری کاتتر اندازه‌گیری شدند. سن، جنس، سایز کاتتر، محل کارگذاری کاتتر، تعداد تلاش برای کاتترگذاری موفق، زمان استفاده از کاتتر، علت عدم استفاده از کاتتر و عوارض برای هر بیمار ثبت گردید. برای بررسی فرضیات و سوالات پژوهش از روش‌های آمار توصیفی و تحلیلی از جمله کای اسکوئر، t و رگرسیون لجستیک استفاده شد. یافته‌ها: مدت زمان نگهداری کاتتر به طور میانگین 7.18±8.85 روز بود. ارتباط معناداری بین تعداد تلاش‌ها برای کارگذاری کاتتر و میزان بروز عوارض مرتبط با کارگذاری کاتتر مشاهده شد. همچنین ارتباط معناداری بین مدت زمان استفاده از کاتتر و میزان بروز عوارض مرتبط با نگهداری آن به دست آمد. از مجموع 117 بیماری که برای آن‌ها کاتتر ورید مرکزی تعبیه شده بود، 92 نفر (78 درصد) هیچ‌گونه عارضه‌ای نداشتند، پنج نفر (4 درصد) دچار عوارض مرتبط با کارگذاری کاتتر و 20 نفر (17 درصد) دچار عوارض مرتبط با نگهداری کاتتر شدند. در این مطالعه شایع‌ترین عارضه مرتبط با کارگذاری کاتتر، هماتوم و خونریزی بود که خود به ‌خود برطرف شده و تهدید‌کننده نبود. در این مطالعه عوارض تهدید‌کننده حیات مانند پنموتوراکس و هموتوراکس مشاهده نشد که به نظر می‌رسد به دلیل استفاده از هدایت تصویری و روش مناسب در کارگذاری کاتتر، میزان بروز این عوارض کاهش یافته است. نتیجه‌گیری: نتایج نشان دادند که استفاده از هدایت تصویری در قرار دادن کاتتر ورید مرکزی با میزان بالای موفقیت در درج کاتتر ورید مرکزی و کاهش تعداد تلاش‌ها برای قرار دادن کاتتر در کودکان و نوزادان همراه می‌باشد. با توجه به میزان بروز پایین عوارض در استفاده از روش هدایت تصویری در قرار دادن کاتتر ورید مرکزی، به جایگزینی این روش با روش‌های سنتی توصیه می‌شود.

Evaluating result of central venous catheterization by oblique sagittal method in neonates and children

Introduction: Central venous catheterization (CVC) is one of the most common procedures performed by pediatric surgeons. However, the use of these catheters leads to complications and children are more sensitive to these complications, compared to adults. Due to the importance of this issue, the present study aimed to evaluate the results of central venous catheterization using the sagittaloblique technique in neonates and children. Materials and Methods: In this prospective study, CVC was placed for a total of 117 patients by using the help of multiple images obtained from ultrasound, fluoroscopy, and angiography. The priority in catheter placement is that the jugular vein is first selected for CVC insertion, and if the CVC could not be inserted successfully, the subclavian vein and the femoral vein were used for this purpose in the order of priority. Patients were first examined 2 h after catheter insertion and then every 24 h until the day after the catheter removal. Prothrombin time, international normalized ratio, and platelet count were measured before catheter insertion. Moreover, the required information was recorded, such as age, gender, catheter size, catheter placement location, number of attempts for catheter placement, catheter use duration, cause of catheter usage termination, and complications of the patients. Furthermore, chiSquare and ttest were used to investigate the research hypotheses and questions. Results: Based on the findings, the average duration of catheter retention was 8.85±7.18 days. Furthermore, there was a significant relationship between the number of catheter insertion attempts and the incidence of complications associated with its insertion. There was also a significant relationship between the catheter use duration and the incidence of complications associated with catheter maintenance. In total, CVC was inserted for 117 patients, 92 (78%) of whom had no complications, while 5 (4%) and 20 (17%) of them experienced catheter insertion and maintenance complications, respectively. In this study, the most common complication was hematoma and bleeding that were not threatening. Therefore, no lifethreatening side effects, such as pneumothorax and hemothorax were observed, which seems to be due to the use of visual guidance and appropriate catheter insertion techniques. Conclusion: The results of this study indicated that the use of visual guidance in CVC insertion increases the rate of success and decreases the number of insertion attempts in children and infants. Given the low incidence rate of complications when using visual guidance in central venous catheter placement, it is recommended to replace the traditional techniques with this one.