تاثیر یک دوره برنامه تمرینی منتخب همراه با دستورالعمل های توجهی بر عملکرد حرکتی در بیماران مبتلا به بیماری مولتیپل اسکلروزیس

مقدمه: مولتیپل اسکلروزیس یکی از شایع ترین بیماری های نورولوژیک پیشرونده در افراد جوان بالغ می باشد. این بیماری منجر به ایجاد پاک های دمیلینه در ماده سفید دستگاه عصبی مرکزی شده، در نتیجه علایم نورولوژیکال را به وجود می آورد. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر یک دوره برنامه تمرینی منتخب بر عملکرد بیماران مبتلا به بیماری مولتیپل اسکلروزیس بود.مواد و روش ها: پژوهش حاضر در سال 1392 و از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون – پس آزمون بود. آزمودن یها با دامنه سنی 27 تا 42 و مقیاس ناتوانی جسمانی 1 4 و هدفمندانه و داوطبانه انتخاب و به صورت تصادفی به گروه های تجربی (8 نفر) و کنترل (8 نفر) تقسیم شدند. تمرینات به مدت 8 هفته و 3 جلسه در هفته انجام گرفت. در مرحله پیش آزمون و پس آزمون ازآزمون tug برای اندازه گیری عملکرد حرکتی افراد استفاده شد. آزمون تحلیل عاملی مرکب در سطح p<0.05 جهت تجزیه و تحلیل داده های مورد استفاده قرار گرفت.نتایج: انجام برنامه تمرینی همراه با دستورالعمل های توجهی بر تعادل ایستا بیماران مبتا به مولتیپل اسکلروزیس در سه گروه ، تاثیر آماری معنی داری داشت، همچنین بین سه گروه تجربی و کنترل تفاوت معنی داری در مراحل تمرینی (1. p =0.03 ، f =5) مشاهده شد.نتیجه گیری: بر اساس یافت ههای این مطالعه، به کارگیری برنامه تمرینی منتخب م یتواند عاملی تاثیرگذار در بهبود عملکرد حرکتی افراد مبتا به بیماری مولتیپل اسکلروزیس باشد.

The effects of one period of selective exercise training with instructions focus of attention on motor function of multiple sclerosis patients

Introduction: Multiple sclerosis is the most common progressive neurologic disorder among young adults. This diseaseleads to lesions regarded to as demylinating plaques which are scattered in the white matter of CNS hence create variousneurological problems. The purpose of this study was to assess the effect of one period of selective exercise training onmotor function of multiple sclerosis patients.Materials and Methods: The present at1392 year and quasiexperimental study used a pretestposttest design. Thesubjects with the age of 2742, expanded disability status scale 14 and were purposefully and voluntarily selected andrandomly allocated to the experimental(n=8) and control(n=8) groups .exercise training for groups was carried out in 4weeks, 3sessions per week. In the pre and post timed up and go tests were used to record motor functions. The collecteddata were then analyzed through Mixed ANOVA at a significance level of P ≤ 0/05.Results: The results showed that Significant improvements observed in postural sway characteristics of the experimentalgroup .also significant differences observed between post test scores in the experimental and control groups.Conclusion: The exercise training employed in this study resulted in considerable improvements in static balance in multiple sclerosis.