بررسی میزان فرسودگی شغلی و عوامل مرتبط با آن در کارکنان عملیاتی اورژانس پیش‌بیمارستان

مقدمه:فرسودگی شغلی نتیجه پایانی استرس شغلی مدیریت‌نشده است. در این ارتباط، کارکنان عملیاتی پیش‌بیمارستانی تنش شغلی قابل‌توجهی را تجربه می‌کنند؛ زیرا اولین افرادی هستند که بر بالین بیمار حضور پیدا می‌کنند. در این راستا، مطالعه حاضر با هدف تعیین فرسودگی شغلی و عوامل مرتبط با آن در کارکنان اوژانس پیش‌بیمارستانی مراکز شهری و جاده‌ای استان گلستان انجام شد. مواد و روش‌ها:در این مطالعه که با رویکرد توصیفی مقطعی انجام شد، 264 نفر واجد شرایط از بین کارکنان اورژانس در پایگاه‌های اورژانس استان گلستان در سال 1395 به روش سرشماری وارد مطالعه شدند. ابزار گردآوری داده‌ها پرسشنامه maslachبود که براساس مقیاس لیکرت سنجیده شد. در ادامه، داده‌ها وارد نرم‌افزار spss 18 با سطح معناداری (0.05p<) شدند و با استفاده از آمار توصیفی، استنباطی، ضریب همبستگی pearson، آزمون توکی، آزمون t و  anovaتجزیه و تحلیل گردیدند. یافته‌ها:نتایجنشان دادند که رده سنی بیشتر افراد نمونه بین 25 تا 29 سال بوده و میانگین سابقه کاری آن‌ها هشت سال می‌باشد. شایان ذکر است که 46 درصد از آن‌ها قراردادی بودند و 63 درصد از آن‌ها با مدرک فوق دیپلم مشغول به فعالیت بودند. در رابطه با فرسودگی شغلی نیز از نظر توزیع فراوانی در سطح کلی، 23.4 درصد از آن‌ها دارای فرسودگی شغلی زیاد، 52.2 درصد دارای فرسودگی شغلی متوسط و 24.5 درصد دارای فرسودگی شغلی در سطح کم بودند. از سوی دیگر به لحاظ دفعات، بعد خستگی هیجانی با میانگین نمره 38.35 از 100 بالاترین میانگین نمره فرسودگی شغلی را داشت و بعد مسخ شخصیت (35.56) و عدم کفایت شخصی (29.06) به‌ترتیب رتبه‌های بعدی را کسب نمودند. نتایج میانگین و انحراف معیار در بعد خستگی هیجانی معادل 7.66±20.71، مسخ شخصیت برابر با 3.61±10.67 و بعد عدم کفایت شخصی معادل 10.56±13.95 به‌دست آمدند که با توجه به نمره هنجاری، تمامی آن‌ها در دسته متوسط قرار گرفتند. شایان ذکر است که از نظر ارتباط بین متغیر فرسودگی شغلی و ویژگی‌های دموگرافیک بین بعد عدم کفایت شخصی و میزان تحصیلات اختلاف معناداری وجود داشت (0.028=p). نتیجه‌گیری:آگاهی از میزان فرسودگی شغلی می‌تواند اطلاعات مهمی را به‌منظور سیاست‌گذاری در راستای کاهش میزان جابه‌جایی و ترک خدمت کارکنان و ارتقای بهره‌وری آن‌ها به‌دست دهد.