بررسی تاثیر دوزهای مختلف داروی گلی بن کلامید بر قند خون و حجم جزایر لانگرهانس پانکراس در رت های دیابتی

مقدمه:دیابت موجب کاهش کیفیت زندگی شده و منجر به اختلال در عملکرد اعضای مختلفی همچون چشم‌ها، کلیه‌ها و قلب می‌گردد. گلی‌بن‌کلامید از دسته دوم داروهای درمانی برای دیابت است. در این ارتباط، مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر دوزهای مختلف داروی گلی‌بن‌کلامید بر پارامترهای قند خون و حجم جزایر لانگرهانس در مدل حیوانی انجام شد. مواد و روش‌ها:در این مطالعه تجربی 30 رت بالغ نژاد ویستار به‌صورت تصادفی به پنج گروه تقسیم‌بندی شدند: گروه شم کنترل، گروه کنترل دیابتی و گروه‌های دریافت‌کننده 3 دوز 2.5، 5 و 10 میلی‌گرم بر کیلوگرم گلی‌بن‌کلامید. دیابت به وسیله تزریق داخل صفاقی استرپتوزوتوسین با دوز 35 میلی‌گرم بر کیلوگرم به همراه رژیم پرچربی القا شد. داده‌های حاصل با استفاده از نرم‌افزار spss 17، آنالیز واریانس یک‌طرفه و آزمون تعقیبی توکی تجزیه و تحلیل گردیدند. سطح معناداری نیز معادل (p<0/00) در نظر گرفته شد. یافته‌ها:گروه‌های درمانی به‌جز گروه دریافت‌کننده دوز 2.5 میلی‌گرم بر کیلوگرم گلی‌بن‌کلامید به‌‌صورت معناداری کاهش در میزان قند خون را در مقایسه با گروه کنترل دیابتی نشان دادند (p<0/00)‌. مقایسهداده‌ها بینگروه‌هایمختلفحاکی از آن بودکهدیابت، حجمجزایرلانگرهانسرابه‌صورتمعناداریکاهشمی‌دهد (p>0/05)‌. اگرچه تمام گروه‌های تجربی نسبت به گروه دیابتیک، افزایشی در حجم جزایر داشتند؛ اما هیچ‌کدام از این افزایش‌ها معنادار نبودند (0.05p>). نتیجه‌گیری:به دنبال درمان دیابت با داروی گلی‌بن‌کلامید، قند خون رت‌های دیابتی به‌صورت معنی‌دار کاهش یافت؛ اما حجم جزایر لانگرهانس افزایش کمی پیدا کرد که این تغییرات در دوزهای 5 و 10 مناسب بود و مشخص شد که با افزایش دوز، تغییری در میزان اثرگذاری داروی گلی‌بن‌کلامید ایجاد نمی‌شود.