بررسی نقش بی اشتیاقی اخلاقی و خودنهان سازی در پیش بینی انگیزش درمان افراد وابسته به مواد مخدر

مقدمه:انگیزش گامی اساسی در پیشبرد اهداف درمان در اختلالات مرتبط با مواد است. در این ارتباط، پژوهش حاضر با هدف تعیین نقش بی اشتیاقی اخلاقی (moral disengagement) و خودنهان سازی (selfconcealment) در پیش بینی انگیزش درمان افراد وابسته به مواد انجام شد. مواد و روشها: در این مطالعه همبستگی 120 نفر از جامعه افراد دارای وابستگی به مواد مخدر مراجعه کننده به مراکز ترک اعتیاد سرپایی شهر اردبیل در نیمه اول سال 1394 به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند و به پرسشنامه های بی اشتیاقی اخلاقی bandura و همکاران، خودنهان سازی larsonو همکاران و انگیزش درمان miller و همکاران پاسخ دادند. داده های جمع­آوری شده با استفاده از آزمون های همبستگی pearsonو تحلیل رگرسیون چندگانه تحلیل شدند. یافته ها:نتایج حاکی از آن بودند که رابطه بازشناسی با بی اشتیاقی اخلاقی و خودنهان سازی منفی میباشد (0.001>p). بین دوسوگرایی با نمره کلی بیاشتیاقی اخلاقی و مولفه های توجیه اخلاقی، مقایسه سودمند، پخش مسئولیت، تحریف پیامدها و خودنهان سازی نیز رابطه ای منفی وجود داشت (0.05>p) علاوه براین، گامبرداری به طور منفی با نمره کل بی اشتیاقی اخلاقی و مولفه های توجیه اخلاقی، مقایسه سودمند، جا به جایی مسئولیت، پخش مسئولیت، اسناددادن سرزنش و خودنهان سازی مرتبط بود (0.05>p). نتایج تحلیل رگرسیون نیز نشان دادند که 42 درصد از واریانس بازشناسی، 19 درصد از واریانس دوسوگرایی و 34 درصد از واریانس گام برداری به وسیله بی اشتیاقی اخلاقی و خودنهان سازی تبیین می شود. نتیجه گیری:نتایج نشان دادند که بی اشتیاقی اخلاقی و خودنهان سازی میتوانند به صورت معناداری انگیزش درمان افراد وابسته به مواد را پیش بینی کنند. نتایج این مطالعه لزوم ارائه برنامه های آموزشی مقابله با بی اشتیاقی اخلاقی و خودنهان سازی جهت افزایش انگیزش درمان افراد وابسته به مواد را پیشنهاد می کند.