رابطه بین سبک‌های تدریس کلاس با انگیزش و پیشرفت تحصیلی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی گلستان در سال 1393-1394

مقدمه: تغییرات و پیشرفت‌ها در فن‌آوری آموزشی موجب شده تا آموزشگران، روش‌های سنتی آموزشی را مورد بازنگری قرار داده و تاکید بیشتری بر اهمیت توجه به سبک های یادگیری دانشجویان در طراحی و ارائه دوره های آموزشی بنمایند. با توجه به اهمیت و نقش سبک‌های تدریس در میزان یادگیری و رضایتمندی دانشجویان، این مطالعه با هدف بررسی رابطه بین سبک‌های تدریس اعضای هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی گلستان با انگیزش و پیشرفت تحصیلی انجام گرفت. روش ها: مطالعه حاضر از نوع توصیفی_مقطعی بروی 313 نفر از دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی گلستان در سال تحصیلی 1393_1394 انجام گرفته است. از ابزار های پیشرفت تحصیلی هرمنس، انگیزش هارتر و سبک تدریس استفاده گردید که روا و پایا می باشند. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از آزمون های توصیفی و استنباطی فریدمن و اسپیرمن استفاده می گردد. یافته ها:یافته ها نشان داده است که بین سبک تدریس و پیشرفت تحصیلی(0.001)و سبک تدریس و انگیزش( 0.007) ارتباط معنی داری مثبت وجود دارد. نتیجه گیری: انگیزش عامل اساس پیشرفت تحصیلی بیان شده است. در واقع انگیزش تحصیلی به طور مستقیم عملکرد تحصیلی را تحت تاثیر قرار میدهد. با ارائه تنوع در سبک تدریس می توان پیشرفت تحصیلی و انگیزش را در دانشجویان تقویت کرد.

The relationship between class teaching styles with motivation and academic achievement ofstudents at the Golestan University of Medical Sciences in 2014

Introduction: Changes and developments in educational technology have led educators to reflect on traditional education methods and emphasize the importance of paying attention to students' learning styles and holding educational programs for them. Considering the importance of teaching styles in students' learning and satisfaction, we aimed to assess the relationship of teaching styles with motivation and academic achievement in faculty members of Golestan University of Medical Sciences, Gorgan, Iran. Materials and Methods: This descriptive crosssectional study was performed in 313 students of Golestan University of Medical Sciences in the academic year 20142015. The data collection tools included Educational Achievement Questionnaire and Harter Motivation Questionnaire, the validity and reliability of which were established. Data analysis was conducted using descriptive and inferential statistics such as Friedman and Spearman’s rho. Results: Our findings showed a significant positive association between teaching styles and academic achievement (0.001) and between teaching styles and motivation (0.007). Conclusion: Motivation is a major factor in academic achievement. In fact, academic motivation directly affects academic performance. By offering a variety of teaching styles academic achievement and motivation can be enhanced among students