تاثیر 12 هفته تمرینات پیلاتس بر تعادل و خستگی بیماران زن مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس

مقدمه: مولتیپل اسکلروزیس یک بیماری مزمن و ناتوان‌کننده سیستم عصبی است که میلین سیستم اعصاب مرکزی (مغز و نخاع) را تخریب می‌کند. شایع‌ترین عوارض این بیماری عدم تعادل، خستگی، گرفتگی عضلات و لرزش می‌باشد. در این راستا، هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر 12 هفته تمرینات پیلاتس بر تعادل ایستا و پویا و خستگی بیماران زن مبتلا به ام.اس (ms: multiple sclerosis) است. مواد و روش‌ها: این پژوهش نیمه‌تجربی و کاربردی به شیوه میدانی و به‌صورت پیش‌آزمون پس‌آزمون انجام شد. بدین‌منظور 24 زن 20 تا 50 سال مبتلا به ام.اس به‌صورت در دسترس انتخاب گردیدند و به‌‌طور تصادفی به 2 گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند. از دستگاه‌های تعادل‌سنج پویا (dynamic balance device) و ایستا (stabilometer device) برای اندازه‌گیری تعادل و از پرسشنامه "شدت خستگی" (fatigue severity scale) جهت اندازه‌گیری میزان خستگی بیماران مبتلا به ام.اس استفاده شد. شایان ذکر است که گروه تجربی به مدت 12 هفته تمرینات پیلاتس را انجام داد؛ اما گروه کنترل طی این مدت هیچ نوع ورزشی را انجام نداد. تجزیه ‌و تحلیل داده‌ها با استفاده از تحلیل واریانس یک‌راهه و مرکب با اندازه‌گیری مکرر، آزمون تی مستقل و آزمون تعقیبی bonferoni با تعدیل ضریب آلفا در سطح معناداری 05/0 توسط نرم‌افزار spss 22 انجام شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد که گروه تجربی در مقایسه با گروه کنترل در آزمون تعادل و آزمون خستگی بهتر عمل کردند. نتیجه‌گیری: تمرینات پیلاتس سبب بهبود تعادل و خستگی بیماران زن مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس گردید؛ بنابراین متخصصان مربوطه می‌توانند از تمرینات پیلاتس به‌عنوان یک درمان مکمل در کنار درمان‌های دارویی برای بیماران مبتلا به ام.اس استفاده کنند.