اثربخشی درمان متمرکز بر هیجان بر افسردگی و اضطراب زنان مبتلا به اختلال پرخوری مراجعه کننده به بیمارستان سینا در سال 1396

مقدمه:هدف از پژوهش حاضر، تعیین اثربخشی درمان متمرکز بر هیجان بر افسردگی و اضطراب زنان مبتلا به اختلال پرخوری بود. مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر از نوع نیمه‌تجربی با طرح پیش‌آزمون پس‌آزمون با پیگیری 6 هفته‌ای با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش، زنان مبتلا به اختلال پرخوری مراجعه‌کننده به مراکز درمان چاقی شهر تهران بودند که از بین آن‌ها نمونه‌ای به روش هدفمند شامل 16 نفر انتخاب شدند و به‌صورت تصادفی در 2 گروه آزمایش (‌8 نفر) و کنترل (8 نفر) قرار گرفتند.سپس،پرسشنامه‌های افسردگی و اضطراب beckتوسط هر 2 گروه تکمیل گردید. پس از گردآوری داده‌ها، به‌منظور تجزیه و تحلیل آن‌ها از تحلیل کواریانس چندمتغیره در نرم‌افزار spss 24 با سطح معناداری (05/ 0≥α) استفاده شد. یافته‌ها:نمرات میانگین افسردگی در گروه آزمایش در پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری به‌ترتیب ‌7/ 42، 8/ 31 و 5/ 31 و در گروه کنترل 1/ 41، 42 و 1/ 40 بود. همچنین میانگین اضطراب در گروه آزمایش در پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری به‌ترتیب 7/ 37، 1/ 25 و 6/ 27 و در گروه کنترل 2/ 36، 2/ 35 و 3/ 37 به‌دست آمد؛ از این رو می‌توان گفت که کاهش میانگین در دو متغیر اضطراب و افسردگی در گروه آزمایش وجود دارد و این تفاوت در سطوح و در بین دو گروه در سطح (05/ 0≥α) معنادار می‌باشد. نتیجه‌گیری:درمان متمرکز بر هیجان با تقویت پردازش و خودآگاهی هیجانی باعث تغییر در طرحواره‌های هیجانی شده و با جانشین‌کردن پاسخ‌های سازگار منجر به کاهش افسردگی و اضطراب در زنان مبتلا به اختلال پرخوری گردیده است.ا