کارایی گروه درمانی هیجان محور بر تنظیم هیجان و دوره های پرخوری در زنان مبتلا به اختلال پرخوری

مقدمه: بدتنظیمی هیجان یکی از عوامل زمینه ساز و نگهدارنده پرخوری است. در این ارتباط، هدف از پژوهش حاضر تعیین اثربخشی گروه درمانی هیجان محور بر تنظیم هیجان و دورههای پرخوری در زنان مبتلا به اختلال پرخوری بود. مواد و روش ها: پژوهش حاضر از نوع مطالعات نیمه تجربی با طرح پیش آزمون پس آزمون با پیگیری شش هفته ای با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش را کلیه زنان مبتلا به اختلال پرخوری (binge eating disorder)تهران که به مراکز درمان چاقی مراجعه کرده بودند تشکیل دادند. نمونه به روش در دسترس انتخاب شد و شامل 26نفر بود که در یکی از مراکز درمان چاقی اختلال پرخوری آنها تشخیص داده شده بود. افراد نمونه به صورت تصادفی در دو گروه هشت نفری کنترل و آزمایش قرار داده شدند و پرسشنامه دشواری در تنظیم هیجان و پرخوری (difficulties in emotion regulation scale)را تکمیل نمودند. گروه آزمایش طی 29جلسه (مدت هر جلسه یک ساعت و نیم بود) در مداخله شرکت کردند؛ اما گروه کنترل تنها پس از اتمام مطالعه و برای رعایت اخلاق مورد مداخله قرار گرفتند. در پایان دوره مداخله، پرسشنامه مجدداً توسط گروههای آزمودنی تکمیل گردید. داده ها با استفاده از آمار توصیفی میانگین و انحراف استاندارد و آزمون تحلیل واریانس اندازه گیری مکرر توسط نرم افزار spss 24 در سطح 0/05 تحلیل شدند. یافته ها: گروه درمانی مبتنی بر رویکرد درمان متمرکز بر هیجان در گروه آزمایش به طور معناداری (p≤0/05)منجر به کاهش نمره کلی دشواری هیجانی و شاخص دوره های پرخوری در اختلال پرخوری گردید. نتیجه گیری: براساس یافته ها می توان گفت که درمان متمرکز بر هیجان باعث بهبود نشانه های اختلال پرخوری میشود