تحلیل پایداری کف ترانشه های مهار شده در خاک های نرم با استفاده از روش عددی

بالازدگی کف گود، یکی از مودهای خرابی ترانشه های حفر شده در رس های نرم می باشد. این نوع ناپایداری معمولاً بلافاصله پس از حفاری رخ می دهد و باید بر اساس تحلیل کوتاه مدت (زهکشی نشده) کنترل شود. برای ارزیابی پایداری کف گود، روابط متعددی توسط محققان مختلف و اغلب بر اساس تیوری تعادل حدی ارایه شده است. تفاوت این روابط در انتخاب مکانیزم گسیختگی و فرضیات ساده کننده آنها می باشد. با وجود استفاده گسترده از این روابط، در برخی موارد، عدم قطعیت آنها به گونه ای است که دقت نتایج تحلیل را با تردید مواجه می سازد. در این مقاله، با استفاده از تحلیل عددی اجزای محدود، پایداری کف گود در برابر بالازدگی، ارزیابی و نتایج با ضرایب اطمینان حاصل از برخی روابط مبتنی بر تحلیل تعادل حدی از جمله رابطه ترزاقی (رابطه ای که عمق نفوذ دیوار در خاک را در نظر می گیرد)، رابطه اید و همکاران و روش آیین نامه ژاپن (تعادل لنگر) مقایسه شده است. در ادامه، با استفاده از آنالیز حساسیت، اثر تغییرات پارامترهای مختلف بر نتایج روش ها و روابط یاد شده بررسی شده است. نتایج به دست آمده، بیانگر آن است که ضریب اطمینان حاصل از تحلیل عددی و روش تعادل لنگر، سازگاری خوبی با یکدیگر دارند. همچنین استفاده از رابطه ترزاقی در تحلیل پایداری ترانشه موارد، موجب حصول نتایج دست پایین می گردد.