ارزیابی و بررسی روش های آزمایشگاهی تعیین دوام مصالح سنگی روسازی ها

در پروژه های روسازی اعم از روسازی های بتنی یا روسازی های آسفالتی، مصالح سنگی بیشترین بخش مواد آن را تشکیل می دهند (حدود 70 تا 80 درصد وزن بتن و 90 تا 95 درصد وزن مخلوط های آسفالتی). بنابراین، کیفیت مصالح سنگی در شکل دهی رفتار و عملکرد روسازی ها بیشترین تاثیرگذاری را دارد. از طرف دیگر، مهم ترین مشکلی که امروزه روسازی های کشور با آن مواجه هستند، مشکل دوام و عمر کم آنها است. دوام روسازی ها متاثر از عوامل مختلفی چون نوع مصالح سنگی، روش طرح اختلاط و شرایط اجرایی و محیطی است. استفاده از مصالح سنگی با کیفیت مناسب و دوام بالا، موجب کاهش بسیاری از خرابی ها و به تبع آن کاهش هزینه های سرسام آور تعمیر و بهسازی روسازی ها می شود. برهمین اساس باید از دوام و کیفیت مصالح سنگی قبل از استفاده با انجام آزمایش هایی خاص، کسب اطمینان کرد. در این مقاله انواع روش های آزمایشگاهی موجود در تعیین دوام مصالح سنگی مورد نقد و بررسی قرار گرفته و ضمن مشخص نمودن معایب و مزایای هر یک، مناسب ترین آنها با توجه به محدودیت ها و دسترسی به تجهیزات آزمایشگاهی در کشور معرفی می شود.