ارایه شاخصی برای ارزیابی‌ الگوهای مختلف تقاطع‌های غیرهمسطح

یکی از راه های رفع یا کاهش معضلات و ناهنجاری های ناشی از تصادفات در تقاطع‌ها، تبدیل تقاطع‌های همسطح به غیرهمسطح می‌باشد. در تقاطع‌های همسطح گنجایش ترافیک هر خط به علت لزوم دادن فرصت عبور برای همه مسیرهای منتهی به تقاطع کاهش می‌یابد. با تبدیل تقاطع همسطح به غیرهمسطح این مشکل نیز مرتفع و ظرفیت هر مسیر که از سایر مسیرها مجزا شده است می‌تواند کامل بهره برداری شود. به سبب خصوصیات ویژه هر مکان، وفق دادن یک طرح (الگوی) کلی و ایده‌آل، همیشه عملی نیست. برخی از پارامترهایی که باید مورد رسیدگی قرار گیرد عبارتند از: توپوگرافی، کاربری زمین، احجام ترافیک، تراکم جمعیت، بهای زمین و مستغلات، مسایل زیست محیطی و میزان بودجه. از آنجایی که معیارهای کیفی را نمی‌توان به سادگی به عدد و رقم تبدیل و باهم مقایسه نمود و چه ‌بسا در بسیاری از موارد این معیارها در تصمیم‌گیری‌های مدیریتی مشخص می‌شوند، بنابراین، در این تحقیق صرفاً از معیارهای کمی برای سنجش و انتخاب شکل بهینه تقاطع غیرهمسطح استفاده می‌شود. هدف در این تحقیق به طور مشخص تعریف یک شاخص و معیار است که به صورت ترکیبی، چند پارامتر ترافیکی مستقل را در کنار هم برای مقایسه الگوهای مختلف تقاطع‌های غیرهمسطح مورد استفاده قراردهد. قدم اول، انتخاب معیارهای ترافیکی مهم است. پس از انتخاب این معیارها، یک شاخص c تعریف گردیده است که می‌توان به کمک آن پارمترهای ترافیکی را به صورت همسنگ‌شده به هزینه تبدیل نمود. در مرحله بعد برای به دست‌آوردن پارامترهای ترافیکی، نرم افزار شبیه ساز getram به عنوان ابزار سنجش انتخاب شد. پس از شبیه‌سازی یک دوره زمانی از بارگذاری ترافیکی هر یک از الگوها، این ابزار، پارامترهای ترافیکی مورد نیاز را در اختیار قرار می‌دهد. برای اعتبارسنجیِ شاخص پیشنهاد شده در این تحقیق، در گام بعدی، از افزایش احجام چپ گرد به عنوان یک عامل کنترل‌کننده استفاده می‌شود.