تجاری سازی و مشارکت بخش خصوصی در فرودگاهها

تغییرات در ساختار مالکیت و مدیریت فرودگاهها از اواخر دهه 1970 با تشکیل دستگاههای مستقل دولتی آغاز و در دهه 1980 به عنوان یک گرایش جهانی مطرح شد. خصوصی سازی و مشارکت بخش خصوصی درتامین خدمات فرودگاهی بعنوان قسمتی از روند جهانی شدن و آزادسازی اقتصادی بوده که با هدف ارتقا کارآیی و کیفیت و با توجه به محدودیت بودجه توسط دولت ها اتخاذ می گردد. الگوی مشخص و خاصی برای خصوصی سازی فرودگاهها وجود ندارد. با توجه به اینکه انتقال مالکیت به بخش خصوصی بعلت اهمیت استراتژیک برای اغلب دولت ها غیر قابل قبول است ایجاد انگیزه برای سرمایه گذاری در فرودگاهها از طریق مشارکت دولتی - خصوصی بعنوان گزینه بهینه مدنظر قرار گرفته و عملا به اجرا درآمده که به دولتها کمک می کند تا برای توسعه زیرساختهای فرودگاه منابع مالی را تهیه کنند و در عین حال مالکیت را برای خود حفظ نمایند. تجربه کشورها نشان می دهد خصوصی سازی منافع زیادی از جمله القا سرمایه، صرفه جویی در هزینه، افزایش درآمد و بالاخره راحتی مسافر را بدون اینکه تاثیر مهمی بر نرخهای هوایی یا ایمنی داشته باشد به همراه دارد. در این مقاله سعی شده است تا ضمن بیان تعریف تجاری سازی و خصوصی سازی در فرودگاهها روشهای مختلف مشارکت بخش خصوصی در فرودگاهها تشریح شود و در خاتمه پیامدهای خصوصی سازی در فرودگاهها بررسی گردد.