بررسی اولویت استفاده از مکانیزم توسعه پاک در اجرای پروژه‌های حمل‌و‌نقل زمینی

کنترل انتشار گازهای گل‌خانه‌ای در بهره‌برداری از حمل‌و‌نقل زمینی، موضوعی است که در توافقنامه‌ کیوتو بدان توجه شده است. به منظور تسهیل در دستیابی به اهداف پروتوکل، مکانیزمی با عنوان مکانیزم توسعه پاک در آن منظور شده که امکان مشارکت کشورهای توسعه یافته و صاحب تکنولوژی با کشورهای درحال توسعه برای اجرای پروژه‌های بهینه‌سازی مصرف سوخت وجود دارد. در این مقاله با استفاده از دو ابزار متا تحلیل و مطالعات میدانی، به اولویت‌ استفاده از مکانیزم توسعه پاک در حمل‌و‌نقل جاده‌ای نسبت به ریلی پرداخته شده است. براین اساس، برآورد سالانه پتانسیل کاهش انتشار براساس سناریوهای مختلف در کل حمل‌و‌نقل در بازه 62.8-12.56 میلیون تن و برای حمل‌و‌نقل جاده‌ای 25.8-5.16 میلیون تن برآورد می‌شود. درکنار آن درمقایسه‌ی دو مد حمل‌و‌نقل جاده‌ای و ریلی در شرایط مساوی جابجایی بار و مسافر دریک بازه زمانی 20 ساله، میزان انتشار در مد جاده‌ای مسافر 124% و در قسمت بار 413% نسبت به ریلی بیشتر است.