امنیت سازی در عصر نیومرکانتیلیسم اقتصادی

امنیت سازی ضرورت راهبردی کشورها در تمام دورا ن تاریخی است. در هر عصری، شکلیخاص از امنیت سازی مورد توجه بازیگران قرار م یگیرد. لذا دوره پس از موج دوم انقلابصنعتی را عصر نیومرکانتیلیسم می نامند. اما در سال های دهه 1960 ، در عصر موج سومانقلاب صنعتی، شکل بندی های امنیت منطقه ای و بی نالمللی کشورها با تغ ییر و دگرگونی هاییبنیادین روبه رو شد.اصلی ترین نشانه چنین تغ ییراتی در «کنترل ساختاری » بازیگران و فرآیندهای سیاسینمود یافته است. به عبارت دیگر، هرگونه تحول راهبردی مربوط به شرایطی است که درراستای امنیت سازی پیچیده قرار گیرد. کشورهای صنعتی غرب از اواخر قرن 19 چنینالگویی را آغاز کردند که ه مچنان ) 2011 ( ادامه دارد. ضرورت های کنترل ساختاری درامنیت سازی ایجاب م یکند مداخله قدرت های بزرگ در امور داخلی کشورها افزایش یابد.بنابراین، واحدهایی مانند جمهوری اسلامی ایران که در فضای مقابله با تهدیدهای بی نالمللیجهان غرب قرار گرفت هاند، نیازمند شناخت الگوهای قدر تیابی و قدر تسازی بازیگران اصلیسیاست بی نالملل اند، چون فقط با این روش می توان نیازهای امنیت سازی ایران و کشورهایانقلابی را تامین کرد.سوال اصلی این مقاله معطوف این است که با تغ ییر ساختار اقتصاد جهانی از مرکانتیلیسمبه نیومرکانتیلیسم، چه دگرگونی در ماهیت امنیت حاصل خواهد شد؟ در پاسخ به سوالیادشده، این موضوع مطرح می شود که امنیت در ساختار نیومرکانتیلیسم ماهیت غیرمستقیم،غیرابزاری و نرم افزاری پیدا کرده است. در تب یین این مقاله از رهیافت نیولیبرالی امنیتاستفاده شده است. طبعاً رویکرد تحلیلی نظری هپردازانی مانند جوزف نای و مایکل هورتن ازاهمیتی ویژه در این مقاله برخوردار است.