مردم سالاری دینی و امنیت پایدار؛ مبانی و راهبردهای حقوقی

تامین امنیت از مهم ترین وظایف و کارویژه های نظام های سیاسی است که بدون آن هیچ یکاز برنامه ریزی ها و اقدامات حاکمیت مفید و موثر، یا دست کم پایدار نخواهد بود. به همینعلت، امنیت به مثابه حقی همگانی در متون و اسناد معتبر حقوق بین الملل، از جمله ماده22 اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده 9 میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی مورد تصریحو تاکید قرار گرفته است.با وجود این، پایداری امنیت، دغدغه اصلی متفکران و مدیران جوامع انسانی در اینروزگار است. اگرچه هنوز هم تعریف و مشخصه های امنیت پایدار به اجماع همگانی نرسیدهاست، به اجمال می توان گفت که عمومیت و همگانی بودن، برخورداری از پشتوانه حاکمیتی،قاطعیت، سرعت و استثناناپذیری در مجازات عوامل ناامنی، استوار شدن بر مبانی و انگیزه هایاعتقادی، و بالاخره جامعیت مفهومی و گستردگی قلمرو پنج مشخصه امنیت پایدارند.پرسش اصلی این مقاله آن است که آیا نظریه امنیت در جمهوری اسلامی که تبلور یک«نظام مرد مسالاری دینی » در عصر کنونی است، واجد و مولد این نوع امنیت هست یا نه؟مراجعه به منابع فقهی و حقوقی نشان می دهد در نظام مردم سالاری دینی )اسلامی(:1. برخورداری از امنیت حق مسلم همگانی است.2. ایجاد و حفاظت از امنیت مردم وظیفه حکومت است.3. در قوانین جزایی و سیاست جنایی اسلام و ایران سخت ترین مجازا تها برای عواملناامنی در نظر گرفته شده است، فارغ از اینکه با چه انگیزه ای دست به این اقدام زده باشند؛انگیزه ها سیاسی باشد، یا اقتصادی یا هر انگیزه دیگری.4. تامین امنیت به عنوان فریضه و عملی دینی پاس داشته می شود؛ به همان اندازه کهبرهم زنندگان امنیت مطرود و محکوم اند، ماموران و عوامل برقراری نظم و امنیت مجذوب ومحبوب خواهند بود.5. امنیت دارای مفهومی وسیع تر از آن است که دنیای غرب درک می ک‌ند.