درآمدی بر مهندسی فرهنگی نظام توسعه امنیت پایدار

گذر از بی‎ثباتی و رسیدن به نقطه‌ای امن آرزوی دیرینه تمام جوامع بشری است. با کمی تحقیق و شناخت ابعاد انسانی که دارای خواسته‎ها و نیازهای بی‌انتهاست، اما از یک سو، با منابع محدود واقعی برای ارضای آن نیازها و از سوی دیگر، با تقابل و تعارض بین خواسته‎های هم‌نوعان روبه‌روست، تحقق این جامعه امنِ بسیار آرمانی محال به نظر می‌رسد. با این حال، تلاش مجدانه برای رسیدن به این آرمان از ویژگی‎های این انسان پیچیده است. این موضوع بین مدیران عالی جامعه که به نوعی بستر‌ساز حرکت انسانی در سایه امنیت‌اند، اهمیتی صدچندان خواهد داشت. کاستن از تعارضات با مدیریت صحیح داشته‎ها و خواسته‎های بین آحاد جامعه و عدالت در ارایه منابع هرچند محدود بین آنها راهی برای توسعه امنیت پایدار است. وجود سازمان‎ها و نهادهای متعددی که متولی توسعه امنیت پایدار در جامعه‌اند نشان‎دهنده اهمیت موضوع است. نکته اساسی دیگر توجه به ابعاد فرهنگیِ مدیریت و مهندسی صحیح نظام امنیتی کشور است. نگارندگان در این نوشتار با محور قرار دادن مدیریت بر تعارض در سایه مهندسی فرهنگی درصدد رسیدن به مدلی از امنیت پایدارند.