مبانی و هستی شناسی تفکر امنیتی رژیم صهیونیستی

امنیت از نظر اندیشه ای و زیرساختی در میان یهود و شهروندان و دولتمردان و تیوریسین های رژیم صهیونیستی (اسراییلی) امری قدسی است.قالب های ایدیولوژیک امنیت در اسراییل بر اساس ادبیات و آموزه های صهیونیسم شکل گرفته است.قواعد و آموزه های امنیتی و امنیت و امنیتی کردن(خارج کردن پدیده از حوزه عمومی) به حوزه ویژه ذات شناسی مفهوم امنیت در ذهنیت اسراییلی است.امنیت بر مبانی فرهنگ استراتژیک منبعث از آموزه های اندیشه ای به مثابه عمق استراتژیک در نظام معنایی، گتویی، آیین رژیم صهیونیستی و فرهنگ استراتژیک است که به متغییرها، تهدیدات وجودی و کیانی معنا می بخشد.هستی شناسی تفکر امنیتی رژیم صهیونیستی (اسراییل) تابعی از همه مولفه های این شبه واحد سیاسی محسوب می شود که در قرن 18 و 19 در میان گتوهای صهیونیستی منطق آن نضج گرفت. ادبیان امنیتی چنین مجموعه ای بر اساس رهیافت های تلمودی سازماندهی شده است. این مبانی و نگاه هستی شناسانه امنیتی، در سازمان لازم و نهادهای امنیتی به مثابه پارادایم حاکم در حوزه مسایل شناختی و معرفتی پدیده های عینی در جغرافیای گتوی فعلی رژیم صهیونیستی می باشد.فی الواقع امنیت در منطق اسراییلی ها یعنی جاودانه کردن وضع موجود و خشونت نظامندانه نه قدرت که از سحط نظر امنیت به سیاست عملی امنیتی تبدیل شده است.لایه های هویتی در امنیت هلاخایی قابل بازخوانی است که عقل و عقلانیت یهودی به دکترین انتظار امنیتی سوق می دهد و در یک تعریف نو امنیت، دفاع از هستی، شفاف ترین تعریف از معقوله امنیت است.در این مقاله تلاش شده است تا موضوع مبانی به هستی شناسی تفکر امنیتی اسراییل مورد بررسی قرار گیرد. در این ارتباط نشانه هایی از ساختار سیاسی در اسراییل وجود دارد که به عنوان عامل اصلی تداوم هستی شناسی گتویی محسوب می شود.هستی شناسی امنیت فرقه ای به این دلیل تداوم یافته است که دولت اسراییل چنین رویکردی را باز تولید می کند.