قدرت هوشمند در راهبرد سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران

هدف این پژوهش تبیین مولفه‌های قدرت هوشمند در راهبرد سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران می‌باشد. قدرت هوشمند مبتنی بر استفاده تلفیقی از مولفه‌های سخت (تقویت توان نظامی و اقتصادی) و نرم (تقویت دیپلماسی عمومی و قدرت سایبری) قدرت بوده که نشان‌دهنده اتخاذ راهبردی هوشمندانه در اجرای سیاست خارجی است. پژوهش پیشِ رو با بهره‌گیری از روش توصیفی تحلیلی و با استفاده از گردآوری داده‌ها به روش کتابخانه‌ای می‌کوشد به این پرسش پاسخ دهد که مولفه‌های قدرت هوشمند در راهبرد سیاست خارجی جهوری اسلامی ایران در پی تهدیدات جدید منطقه‌ای کدام هستند؟ بررسی‌ها نشان می‌دهد جمهوری اسلامی ایران با توجه به شرایط و تهدیدات جدید منطقه‌ای از مدل تلفیقی قدرت هوشمند بهره برده است. ایران یک استراتژی «مقاومت‌حداکثری» را برای مقابله با تهدیدات منطقه‌ای اتخاذ کرده‌است. استراتژی که مبتنی بر محور مقاومت و بازدارندگی است و ارکان اصلی آن استفاده از نیروهای متحد محلی در عراق، سوریه، لبنان، یمن و افزایش قابلیت‌های بازدارندگی هوایی و دریایی است. اجرای راهبرد هوشمندانه در سیاست خارجی ایران با توجه به شرایط و مقتضیات جدید (محدودیت‌‌ها، امکانات و ظرفیت‌ها) و تهدید‌ها و فرصت‌های موجود توانسته است بین منافع ملی و ارزش‌‌ها توازن، سازواری و انطباق ایجاد کند.

Smart Power in the Foreign Policy Strategy of the Islamic Republic of Iran

The purpose of this study is to explain the components of smart power in the foreign policy strategy of the Islamic Republic of Iran. smart power is based on the combined use of the hard components (strengthening military and economic power) and the soft (strengthening public diplomacy and cyber power) power, which indicates the adoption of a smart strategy in the implementation of foreign policy. The present study tries to answer the question of what are the components of smart power in the foreign policy strategy of the Islamic Republic of Iran following the new regional threats by using descriptiveanalytical method and by collecting data by library method? Studies show that the Islamic Republic of Iran has used the integrated model of smart power due to the new regional conditions and threats. Iran has adopted a maximum resistance strategy to counter regional threats. The strategy is based on the axis of resistance and deterrence, and its main pillars are the use of local allied forces in Iraq, Syria, Lebanon, Yemen, and the increase of air and naval deterrence capabilities. Implementing an intelligent strategy in Iran’s foreign policy, given the new conditions and requirements (limitations, facilities and capacities) and the existing threats and opportunities, has been able to create a balance, harmony and adaptation between national interests and values.