راهبرد سیاست خارجی روسیه درقبال برگزاری همه‌پرسی اقلیم کردستان عراق

برگزاری همه پرسی استقلال طلبی اقلیم کردستان عراق در سال 2017 باعث شد که موجی از واکنش های منطقه ای و فرامنطقه ای را دربرداشته باشد. واکنش‌های منطقه ای همان‌گونه که مشخص بود واکنش دولت ایران، ترکیه و سوریه و همچنین مهم ترین واکنش های فرامنطقه ای شامل روسیه و کشورهای غربی بود. این پژوهش که به روش توصیفیتحلیلی با هدف بررسی راهبرد سیاست خارجی روسیه ‌به‌عنوان یک کشور فرامنطقه ای انجام شده و اطلاعات مربوطه را از مقالات و کتب به‌دست آورده است، سوال اصلی بدین‌گونه مطرح می شود که راهبرد سیاست خارجی روسیه درقبال همه پرسی اقلیم کردستان عراق چگونه بود؟ فرضیه پژوهش که با استفاده از معادله هزینه فایده و رویکرد ابزاری تاکتیکی انجام شده است، بیان می دارد مسکو در زمان همه پرسی استقلال طلبی اقلیم کردستان عراق هر چند به‌طور واضح و شفاف موضع گیری نکرد، اما درعمل با این اقدام مخالف بود که مهم ترین محور آن درقالب دلایل مخالفت با همه‌پرسی به صورت کوتاه‌مدت، میان مدت و بلند مدت، ائتلاف و همکاری با ایران و ترکیه، تقویت دولت مرکزی عراق و رایزنی با منطقه خودمختار اقلیم کردستان عراق به‌منظور به‌تعویق‌انداختن همه پرسی تضعیف حاکمیت ملی و توسعه افراط گرایی، به‌خطرافتادن نقش ثبات ساز روسیه در منطقه و دخالت بیشتر امریکا، ایجاد معضلات امنیتی در مرزهای ایران ‌به‌عنوان مهم ترین هم‌پیمان مسکو و ساقط‌کردن هرگونه فعالیت  تجزیه طلبانه چه در داخل و چه در خارج از مرزهای خود بود.

Russia’s Foreign Policy Strategy Refarding the Referendum In Iraqi State of Kurdistan

Holding of a referendum on the independence of the Iraqi State of Kurdistan in 2017 provoked a wave of regional and transregional reactions. Regional reactions, obviously, were from the governments of Iran, Turkey and Syria. The most important transregional reactions including Russia and Western countries. This descriptiveanalytical research aims at assessing Russia’s foreign policy strategy as a transregional country, as well as collecting relevant data from articles and books. The main question of the research involves Russia’s foreign policy strategy towards the independence referendum in the state of Kurdistan of Iraq. Based on the costbenefit equation and the instrumentaltactical approach, the research hypothesizes that although Moscow did not take a clear position during the referendum on the independence of the Iraqi Kurdish state, Russia opposed the issue in practice. Th the main concern of Russia for opposing the referendum regarded shortterm, mediumterm and longterm concerns. Alliances and cooperation with Iran and Turkey, and strengthening the Iraqi central government, included the reasons why Russia consulted the Iraqi Kurdistan Autonomous Region to postpone the referendum. Other concerns regarded the weakening of national sovereignty, development of extremists, jeopardizing Russia’s stabilizing role in the region, and further US interventions in the region, creating security problems on Iran’s borders as Moscow’s most important ally, and abolishing any separatist activity both inside and outside the borders.