تحلیل گفتمان ضد امنیتی گروهک تروریستی جیش‌العدل (جیش‌الظلم) در سیستان و بلوچستان

تروریسم یکی از اصلی ترین متغیرهای تاثیرگذار بر امنیت کشورهای جهان و به خصوص غرب آسیا است. جمهوری اسلامی ایران و به ویژه جنوب شرق کشور نیز از این قاعده مستثنی نیست و امنیت این منطقه تحت تاثیر مفهوم تروریسم است. گروه های تروریستی در این مناطق، گفتمان و عملکرد خاص خود را پیگیری نموده و بر حسب آن گفتمان، یارگیری و بسیج منابع را عملی ساخته‌اند. یکی از این گروه های تروریستی که روندی گفتمانی را در کنار عملکرد نظامی و مستقیم پیگیری می‌کند، جیش‌العدل نام دارد. این نگاشته بنا بر ضرورت تبیین علمی و دقیق ناامنی های شکل‌گرفته در مناطق شرقی جمهوری اسلامی ایران، تبیین گفتمان و عملکرد گروهک تروریستی جیش‌العدل را با استفاده از الگوی فرکلاف (2001) در دستور کار دارد و مطالعۀ منابع تولیدشده و در اختیار گروهک را انجام خواهد داد. عملیات های ناامن‌ساز و تروریستی این گروهک علاوه بر بسترهای عملیاتی، منشعب از گفتمان آن است و ترسیم الگوی مطلوب امنیت پایدار در این مناطق، مرحلۀ بعد از شناسایی دقیق گفتمان ضد امنیتی این گروهک است. شیوۀ گردآوری داده‌ها در این نگاشته بر مبنای داده های دستۀ اول گروهک و منابع کتابخانه ای است و روش تحقیق نیز بر مبنای الگوی گفتمان انتقادی فرکلاف است. نگاشته بر این فرض مبتنی است که امر اجتماعی و ایدئولوژیک گروهک جیش‌العدل (جیش الظلم) در سطح ملی و محلی، تحت تاثیر ارزش های واژگانی گرامری و ارزش گفتمانی آن است و عملکرد ضد امنیتی این گروهک منشعب از عناصر و ارزش های خاص گفتمانی آن است که در ادامه شاخص‌های آن معرفی می‌شود.

An Analysis of the AntiSecurity Discourse of Jaish alAdl (Jaish alZulm) Terrorist Group in Sistan and Baloochestan Province

Terrorism is one of the main variables affecting the security of the countries of the world, especially in the Middle East. The Islamic Republic of Iran, especially the southeast region of the country, is no exception to this rule, the security of which is highly affected by terrorism. Terrorist groups have pursued their own discourse and actions, based on which they have been able to draw their followers and acquire resources in these areas. One of these terrorist groups pursuing the technique of dialogue along with direct military action is the Jaish alAdl[1]. Because of the need for a scientific and precise explanation of the insecurities formed in the eastern regions of the Islamic Republic of Iran, this research is aimed at investigating the discourse and actions of this terrorist group by employing the Fairclough (2001) model. In this investigation, the sources produced by this terrorist group will be studied. Besides the operational context, the operations of this group against security are based on their discourse.  Insuring an efficient model of sustainable security in these areas is possible only when this group’s antisecurity discourse is identified accurately. The data is collected from the firsthand sources of the group and library resources. The research follows Fairclough’s critical discourse model. The research is based on the assumption that the social and ideological issues of JaishalAdl group at the national and local levels are influenced by its lexicalgrammatical ​​and discourse values, and its antisecurity performance is derived from its specific discourse elements and values whose indicators  will be followed in the paper. [1]. This terrorist group is referred to as “Jaish alZulm” in the world community due to its antihuman and antireligion practice.