تحولات جدید در روابط عربستان و رژیم صهیونیستی؛ دلایل و زمینه‌ها

دگرگونی‌های داخلی، منطقه‌ای و جهانی در سال‌های اخیر، شرایط جدیدی را برای دولت عربستان فراهم کرده است که سیاست خارجی این کشور را به سمت صف‌بندی با کشورهای منطقه به‌ویژه نزدیکی پنهانی با رژیم صهیونیستی کشیده است. باتوجه ‌به این واقعیت، مقاله حاضر می‌کوشد با روشی قیاسی‌ فرضیه‌ای و با تکیه‌ بر نظریه موازنه منافع رندال شولر در چارچوب نظری رئالیسم نئوکلاسیک به بررسی دلایل و زمینه‌های موثر بر شکل‌گیری این رفتار در سیاست خارجی عربستان بپردازد. یافته محوری حاصل از این پژوهش آن است که مبتنی‌بر نظریه موازنه منافع رندال شولر، ظهور نسل جدید نخبگان دولتی در عربستان (به‌‌عنوان متغیر میانجی) با اولویت‌بندی‌ها و درک خاص خود در سیاست‌گذاری، از ویژگی‌های چهار متغیر داخلی متاثر است که عبارتند از: انسجام نخبگان، اجماع نخبگان، انسجام اجتماعی و آسیب‌پذیری حکومت (به‌عنوان متغیر مستقل داخلی). در کنار این عوامل، افزایش نفود منطقه‌ای جمهوری اسلامی ایران همراه با تغییرات صورت‌گرفته در سیاست خارجی امریکا (به‌‌عنوان متغیر مستقل ساختاری)، زمینه عادی‌سازی روابط و ایجاد صف‌بندی این کشور با رژیم صهیونیستی (متغیر وابسته)، برای دستیابی به اهداف امنیتی و منافع متقابل را فراهم کرده است.

Great Changes in the Relation between Saudi Arabia and the Zionist Regime Reasons and Contexts

Domestic, regional and global changes in recent years have generated new conditions for the Saudi government, which has pushed its foreign policy toward alignment with regional countries, particularly, making a close covert relation with the Zionist regime.  Given this fact, the present study is intended to investigate the reasons and the context that have caused this approach in Saudi foreign policy. This study is conducted through descriptiveanalytical method using Randall Schuler’s theory of balance of interests in the theoretical framework of neoclassical realism. The main finding of the research indicated that this was affected by the emergence of a new generation of government elites in Saudi Arabia, as the mediator variable, having specific priorities and perceptions in policymaking influenced by four variables of elites’ integration, elites’ consensus, social integration, and social cohesion, and the vulnerabilities of the state, as a the structural internal dependent variable. Furthermore, Iran’s increasing regional influence along with changes in US foreign policy, as a structural independent variables, has normalized the relations between Saudi Arabia and the Zionist regime, the independent variable, to achieve security and the goals and to have bilateral interests.