رویکرد امنیتی ساختاری به ارتباط مسئلۀ زبان فارسی و امنیت ملی در جمهوری اسلامی ایران با تاکید بر ساختار و مولفه‌های امنیتی کردن زبان فارسی در دورۀ معاصر

زبان و بستر تاریخی و فرهنگی رشد آن از مبانی اساسی امنیت ملی در کشورهای با سابقۀ تاریخی می باشد. انسجام ملی و گسترش قدرت منطقه ای و بین المللی یک کشور بدون ساختار هویتی و زبانی منسجم بدون شک به شکست می انجامد. از مبانی تاثیر گذار قدرت فرهنگی هر کشور گسترش حیطۀ فرهنگی زبان آن به بیرون از مرزهای جغرافیایی اش می باشد. فرهنگ ایران با قدمتی چند هزار ساله و هویت ملی تاریخی اش بر مبنای زبان فارسی، می تواند از عناصر تاثیر گذار نفوذ منطقه ای و سیاسی باشد. پژوهش حاضر ارتباطی چند‌وجهی بین زبان رسمی جمهوری اسلامی و امنیت ملی برقرار می کند و زبان فارسی را بخشی از حوزۀ امنیت ملی ایران می داند که به مرور زمان به خصوص در چهار دهۀ بعد از انقلاب اسلامی، سیاسی امنیتی شده است. بر همین اساس این مقاله بر مبنای مناسبات امنیتی مکتب کپنهاگ و با روشی کیفی تحلیلی، زبان فارسی را در وجه ساختاری، زبانی می داند که مخالفان و دشمنان تمامیت ارضی ایران آن را امنیتی کرده اند و بر همین اساس به تحلیل امنیتی شدن زبان فارسی بر مبنای این نظریه می پردازد. خروجی پژوهش، تاکید بر فراگیر شدن زبان فارسی از طریق بسط نفوذ فرهنگی و اقتصادی ایران در کوتاه مدت و سپس ارتباط گستردۀ این زبان به مسئلۀ امنیت ملی و بازگشت آن به حوزۀ موضوعی عادی و عمومی در حوزۀ امنیتی می باشد.

A Structural Security Approach to the relationship between Persian Language and National Security in the Islamic Republic of Iran with Emphasis on the Structure and Components of security perspective on the Persian Language in Contemporary Period

The language and its historical context are one of the basic foundations of national security in countries with a thousand years of history. National cohesion and the expansion of the regional and international power of the country without a coherent identity and language structure are undoubtedly defeated. One of the foundations of the cultural power of each country is the cultural context of its language and extends it beyond its geographical boundaries. The Iranian culture with the thousand years of history and its historical national identity based on the Persian language can be influential elements of regional and political influence. The present paper establishes a multifaceted relationship between official language and national security and considers Persian as a part of national security in the Islamic republic of Iran which has been politicalizedsecuritized since the time of Islamic Revolution. This paper based on the Copenhagen school security examines that today especially after the Islamic Revolution in Iran, Persian language has been politicalized based on the opponent’s approach to Iranian territorial integrity. The output of the research emphasizes the prevalence of Persian language through expanding the cultural and economic influence of Iran in the short term along with linkage between this language and Iran’s national security which can help the Persian language to be a normal and nonsecurity, politicized subject. The research method is based on qualitative analytical research.