مولفه‌های افزایش قدرت نرم و عمق راهبردی ایران در سوریه و عراق پس از ظهور داعش

قدرت و نفوذ جمهوری اسلامی ایران از زمان وقوع انقلاب اسلامی به واسطه هم تکمیلی عوامل داخلی و خارجی به میزان قابل‌ملاحظه ای افزایش یافته است. تقویت انسجام و خودآگاهی هویتی، احیاگرایی و بیداری اسلامی، طرح و بسط گفتمان مقاومت و مقابله‌گرایی با نظام سلطه و الگودهی به جریان های متعدد اسلامی را می توان درزمره جلوه های قدرت نرم جمهوری اسلامی ایران در سطح منطقه ای دانست. سوریه و عراق را می توان ازجمله عرصه هایی دانست که جلوه های قدرت نرم و عمق راهبردی نرم ایران در آنها از برجستگی خاصی برخوردار بوده است. قدرت و نفوذ ایران نه تنها در دوران قبل از ظهور داعش در این دو کشور محسوس بوده، بلکه روند صعودی افزایش جایگاه نفوذ و قدرت ایران را می توان به خوبی در دوران پس از ظهور داعش نیز مورد ملاحظه قرار داد. دراین‌ارتباط، پرسش اصلی پژوهش حاضر این است که افزایش قدرت نرم و عمق راهبردی ایران در سوریه و عراق پس از ظهور داعش در پرتو چه مولفه هایی قابل تبیین است؟ یافته های مقاله حاکی از آن است که افزایش قدرت نرم و عمق راهبردی نرم جمهوری اسلامی ایران در سوریه و عراق پس از ظهور داعش را می توان در پرتو مولفه هایی چون: تحکیم و بازتولید فرهنگ مقاومت، الهام بخشی و افزایش نقش ایران در عرصه سیاست و حکومت عراق و سوریه، تقویت تبادلات فرهنگی و اقتصادی و ائتلاف سازی با قدرت های منطقه ای و فرامنطقه ای و تقویت جبهه مقابله با نظام سلطه مورد ملاحظه قرار داد. مقاله حاضر، توصیفی تحلیلی بوده و اطلاعات موردنیاز هم به روش کتابخانه ای گردآوری می شود.

Elements of Iran’s Soft Power and Strategic Depth in Syria and Iraq after the Emergence of ISIS

The power and influence of the Islamic Republic of Iran have increased significantly since the victory of the Islamic Revolution through a complementry combination of internal and external factors. Reinforcement of integration and identity selfawareness, Islamic revivalism and awakening, the development of a the discourse of resistance and confrontation with the domination system, and presenting models for multiple Islamic movements can be considered as manifestations of the Islamic Republic of Iran’s soft power at the regional level. Syria and Iraq can be introduced as countries where the manifestations of Iran’s soft power and soft strategic depth are particularly prominent. Iran’s power and influence were not only noticeable in the preISIS period, but can also be observed in the postISIS era upwardly. Hence, the main question of this study involves how the explanations of the increase in the soft power and strategic depth of Iran in Syria and Iraq after the emergence of ISIS could have been possible. The findings indicated that the development of soft power and soft strategic depth of the Islamic Republic of Iran in Syria and Iraq after the emergence of ISIS can be attributed to the following factors: promotion and reproduction of resistive culture, giving inspiration and increasing the role of Iran in the policy of Iraqi and Syrian governments, enhancing cultural and economic exchanges and making alliances with regional and transregional powers, and strengthening the frontier movements to confront the dominating powers. This is a descriptiveanalytical research whose data is collected through library method.