آسیب‌پذیری‌های امنیتی عراق در حوزه سیاسی اجتماعی

دولت نوپای عراق که نتیجه روند دولت‌سازی در سال‌های پس از 2003 می‌باشد، به‌دلیل وجود برخی مشکلات ساختاری و نهادی در حوزه اجتماعی و سیاسی، همواره درمعرض آسیب قرار داشته و با بحران‌های امنیتی متعددی مواجه بوده است. این مقاله با استفاده از روش تبیینی تحلیلی و با اتکا به داده‌هایی که ازطریق مصاحبه و مطالعه اسنادی گردآوری شده است، به‌دنبال پاسخ به این سوال است که «آسیب‌پذیری‌های امنیتی عراق در حوزه سیاسی اجتماعی کدامند؟» یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد در دوره جدید، شکاف‌های اجتماعی موجود در عراق به‌همراه نوع نظام سیاسی حقوقی مستقر در این کشور، باعث بروز بحران‌های امنیتی شده است. شکاف‌های اجتماعی فعال‌شده در عراق باعث افزایش واگرایی اجتماعی شده و به‌عنوان مانعی در برابر شکل‌گیری هویت ملی به‌عنوان پیش‌شرط تشکیل دولت ملی عمل کرده‌اند. همچنین الگوی دموکراسی انجمنی که به‌صورت عرفی بر ساختار سیاسی عراق تحمیل شده، ضمن ایجاد بحران ناکارآمدی و بحران مشروعیت، باعث تقویت و تشدید شکاف‌های اجتماعی شده است.

The SocioPolitical Security Vulnerabilities of Iraq

The young Iraqi government, which is the outcome of the post2003 statebuilding process, has always been affected by a number of structural and institutional problems in the social and political fields and has encountered numerous security crises. Employing an explanatoryanalytical method and relying on data collected through interviews and documentary studies, this research is intended to answer the question of what the Iraqi security and politicalsocial vulnerabilities are. The social gaps in Iraq, as well as its politicallegal system, have resulted in security crises. The erupted social gaps in Iraq have increased social divergence and have prevented the development of national identity as a prerequisite of the establishment of a national government. Furthermore, the associative democracy that has been traditionally imposed on the Iraqi political structure has resulted in deeper social gaps while creating a crisis of inefficiency and illegitimacy.