نقش مستشاری جمهوری اسلامی‌ایران در تامین امنیت منطقه‌ای

مقاومت‌پژوهی و مطالعات نهضتی، مظلوم‌ترین و مهم‌ترین حوزه پژوهشی است که با سه مقوله بقا، امنیت و توسعه ارتباط درهم‌تنیده و تنگاتنگی پیدا می‌کند. مقاومت مرز میان حق و باطل است که با دو معضل بشریت یعنی اسلام‌هراسی در قالب «الحاد» و افراط‌گرایی در پوشش «تکفیر» به یک میزان مبارزه و مقاتله می‌نماید. لذا جمهوری اسلامی‌ایران در چارچوب قانون اساسی و آرمان‌های بلند و متعالی انقلاب اسلامی، حمایت از نهضت‌های آزادیبخش و دولت‌های حامی مقاومت را یکی از اهداف اصولی و بنیادی خود تعریف نموده است. براین‌اساس، ضدیت و تقابل با رژیم غاصب صهیونیستی و دولت‌های وابسته در منطقه یکی از آثار و پیامدهای طبیعی و منطقی سیاست راهبردی مذکور است. این مقاله باتاکیدبر ضرورت تداوم و استمرار حمایت از محور مقاومت و تقابل با نظام سلطه به‌خصوص در محیط امنیتی پیرامون جمهوری اسلامی‌ایران، در چارچوب منطق راهبردی حضور منطقه‌ای و آثار این حضور، استدلال می‌کند که سپاه پاسداران به‌عنوان حافظ دستاوردهای انقلاب اسلامی، نقشی تعیین‌کننده در تامین امنیت ملی جمهوری اسلامی‌ایران ایفا می‌کند و این موضوع به‌دلیل حضور نیروهای ایمانی و جهادی نیروی قدس سپاه و مدافعان حرم، جایگاه و رتبه منطقه‌ای ایران را از یک قدرت منطقه‌ای به جایگاه بازیگر مسلم و مسلط منطقه‌ای مبدل ساخته است. فرضیه اصلی مقاله این است که سیاست خارجی امنیت‌محور، محصول طبیعی مداخله بیگانگان و بین‌المللی‌شدن امنیت در جنوب غرب آسیاست و در چنین فضایی، نیروهای امنیتی و دفاعی کشور، پیشران و تولید‌کننده اصلی امنیت ملی جهت حفظ تمامیت ارضی و زمینه‌ساز توسعه و رفاه ملی می‌باشند؛ چراکه توسعه با هر روایت و قرائتی از مسیر امنیت می‌گذرد طبعاً دستگاه دیپلماسی کشور نیز بدون پشتوانه حضور مستشاری سپاه، توان مذاکراتی و دیپلماتیک قابل‌توجهی در تعامل با طرفین غربی و شرقی نخواهند داشت. به‌عبارت‌دقیق‌تر، جنگ و توسل به زور را نه لزوماً با دیپلماسی و مذاکره که با «حضور مردم» و نقش منطقه‌ای سپاه و البته تقویت توان بازدارندگی دفاعی می‌توان از کشور دور ساخت و این مهم جز با کاربست سیاست «دفاع رو به جلو» و تقویت «محور مقاومت» با هدف توسعه «عمق راهبردی (استراتژیک)» انقلاب اسلامی‌ غیرممکن به‌نظر می‌رسد. چارچوب نظری این تحقیق، «الهیات رهایی‌بخش»، «نظریه پسااستعماری»، «امنیت هستی‌شناختی»، «موازنه تهدید» و «نظریه مقاومت» خواهد بود و روش تحقیق، توصیفی تحلیلی مبتنی‌بر بررسی اسنادی، کتابخانه‌ای، اینترنتی و برداشت تحلیلی نویسنده از متن تحولات منطقه بحران‌خیز جنوب غرب آسیاست.

The Consultant Rol of Islamic Republic of Iran in Securing Regional Security

Researches on resistance and movement studies are the most important, though neglected, research fields closely interwoven with three categories of survival, security and development. Resistance is the borderline between righteousness and evilness, which confronts equally the two problems of humanity, “Islamophobia”, in the form of atheism, and “extremism” under the guise of Takfir. Hence, the Islamic Republic of Iran, on the basis of the rules of its constitution and the high ideals of the Islamic Revolution, has certified protecting the liberation movements and their supportive governments as its fundamental goals. Accordingly, fighting against the usurper Zionist regime and its allied states in the region seems to be the natural and logical outcome of Iran’s strategic policy. Emphasizing on the necessity of pursuing and maintaining the support of the axis of resistance and confronting the dominating system, especially in the security environment round the Islamic Republic of Iran, according to the strategic logic of regional presence and its implications, this research argues that the IRGC, as the protector of the achievement of the Islamic Revolution, plays a decisive role in preserving the national security of the Islamic Republic of Iran. The attendance of the faithful and Jihadist forces of the Quds Force and the defenders of the shrine (Modafean Haram), has promoted Iran’s regional status from a regional power to a regional dominant actor. This research mainly hypothesize that the securityoriented foreign policy is a natural outcome of foreign interventions and internationalization of security in Southwest Asia. In such a situation, the country’s security and defense forces are the main drivers and providers of national security in line with maintaining territorial integrity and national development and prosperity because any type of progress fosters through security. Certainly, the country’s diplomatic entity can never influence significant diplomatic and negotiating power in dealing with the western and eastern parties without the attendance and influence of the IRGC regional forces. More precisely, war and use of force cannot be necessarily prevented by diplomacy and negotiation; rather, they entail the attendance of regional corps and, of course, the strengthening of defense and missile deterrence along with “the presence of people”. This is impossible without proposing “forward defense” policy, and upholding the “axis of resistance” aiming at progressing “strategic depth” of the Islamic Revolution. The theoretical framework of this research includes “liberating theology”, “postcolonial theory”, “ontological security”, “balance of threat”, and “resistance theory”. This is a descriptiveanalytical research based on documentary, library, internet and analytical study, as well as the researcher’s own analysis of the critical region of the Southwest Asia.