دیپلماسی هسته‌ای ایران و اروپا و تاثیر آن بر امنیت بین‌الملل باتاکیدبر خروج امریکا از برجام

سیاست‌های امریکا و اروپا تا زمان دستیابی کشورهای گروه 1+5 به توافق ژنو، لوزان و وین، مبتنی‌بر چالش‌های امنیتی بوده است. علت اصلی چنین چالش‌هایی را باید تغییرات ایجادشده در موازنه قدرت منطقه‌ای و مخالفت بازیگران موثر سیاست جهانی با الگوهای رفتاری ایران ارزیابی کرد. الگوی کنش راهبردی امریکا در فرایند برنامه جامع اقدام مشترک مبتنی‌بر نشانه‌هایی از دیپلماسی اجبار برای محدودسازی قدرت راهبردی ایران بوده است. روندهای مدیریت بحران در روابط ایران با کشورهای 1+5 براساس نشانه‌هایی از دیپلماسی هسته‌ای شکل گرفته است. چنین فرایندی نتوانست اهداف راهبردی امریکا را تامین نماید. خروج دونالد ترامپ از برجام، نشانه چنین وضعیتی است. درچنین‌شرایطی و براساس نگرانی‌های امنیتی ژئوپلتیکی ناشی از توان موشکی جمهوری اسلامی ایران، مجاورت جغرافیایی کشورهای اروپایی با ایران را از مهم‌ترین دلایل استمرار حضور اروپا در برجام می‌توان قلمداد نمود. در این مقاله رابطه بین دیپلماسی هسته‌ای ایران با اروپا و بررسی دلایل و نتایج استمرار حضور اروپا در برجام پس از خروج امریکا بررسی می‌شود. پرسش مقاله به این موضوع اشاره دارد که: «دیپلماسی هسته‌ای ایران و اروپا چه تاثیری در سیاست و امنیت بین‌الملل به‌جا گذاشت؟» فرضیه مقاله آن است که: «دیپلماسی هسته‌ای به افزایش تضادهای ایران و امریکا در فضای سیاست بین‌الملل منجر شده است». در تنظیم مقاله از رهیافت «نئورئالیسم تهاجمی» استفاده می‌شود. رهیافتی که دیپلماسی و مذاکره را محور اصلی صلح جهانی می‌داند. پژوهش براساس روش کیفی انجام گرفته است.

Nuclear Diplomacies of Iran and Europe and Their Impact on International Security: Emphasis on US Withdrawal from Joint Comprehensive Plan of Action (JCPOA)

The policies of the United States and Europe had been based on making security challenges up the acheivement of the G + 1 countries to the Geneva, Lausanne and Vienna agreements. The main reason for such challenges related to the changes in the regional power balance, and the opposition of influential actors in the global policies against Iran’s behavioral patterns. The US followed coercive diplomacy as its strategic action model in case of Comprehensive Action Program to restrict Iran’s strategic capabilities. The crisis management processes in Iran’s relationship with the 5 + 1 countries are based on indications from nuclear diplomacy. The US strategic goals could not be achieved through this process. Donald Trump’s withdrawal from JCPOA designated such a situation. Given this situation and based on the geopolitical security concerns posed by Iran’s missile power and the geographic proximity of European countries to Iran can be considered as the main cause of the persistence of European countries on the continuation of JCPOA. This study investigates the relationship between Iran’s nuclear diplomacy and that of Europe, and the study of the causes and consequences of the continuation of Europe’s remaining after US withdrawal. The research question involves the influence of the nuclear diplomacy and Europe in international politics and security. The research hypothesizes that the nuclear diplomacy has intensified contradictions between Iran and the United States relating international politics. Aggressive neorealism is used in this paper as an approach emphasizing on diplomacy and negotiation as the main axis for global peace. This research is carried out based on qualitative method.