سنجش تحولات فضایی پسکرانه جنوب غرب کلان شهر تهران (مطالعه موردی: شهرستان اسلامشهر)

با گذشت زمان مولفه های مختلف در شهر با تغییر مواجهند و جمعیت آن نیز در حال افزایش است. رشد و تحولات فضایی و کالبدی در آن ها نیز اجتناب ناپذیر است ولی آنچه مد نظر است، چگونگی مدیریت این تحولات در جهتی است که هزینه ها کاهش و سودهای مترتب بر جامعه در آینده بهینه باشد. در این بین تحولات متعادل فضایی در پهنه های سکونتگاهی شهری ضرورتی اجتناب ناپذیر است. در این راستا، این مقاله کوشیده است تحولات فضایی پسکرانه جنوب غرب کلان شهر تهران (شهرستان اسلامشهر) طی سال‌های 75-1399 مورد بررسی و سنجش قرار دهد. روش گردآوری داده ها و اطلاعات به صورت میدانی و با بهره‌گیری از سایت‌های مرجع تصاویر ماهواره‌ای می باشد. در مطالعه حاضر از تصاویر ماهواره‌ای لندست 5، لندست 7 و لندست 8 و برای بررسی تغییرات و تحولات فضایی (کاربری اراضی) ایجاد شده از مدل کراس تب، ضریب کاپا از نرم‌افزارهای arc/gis و goole map استفاده گردید. قلمرو جغرافیایی: قلمرو این پژوهش سه شهر اسلامشهر، احمدآبد مستوفی و چهاردانگه براساس تقسیمات سیاسی سال 1395 است. یافته ها: نتایج پژوهش با بررسی تغییرات فضایی ایجاد شده در شهرهای اسلامشهر، چهاردانگه و احمدآباد مستوفی نشانگر این بود که بیشترین رشد و تحولات گسترش شهری ایجاد شده برای کاربری اراضی ساخته شده برای بازه زمانی سال 1375-1380 با افزایش 51/27 درصد می باشد. دلیل این رشد شهری افزایش جمعیت منطقه مورد مطالعه می باشد که در این دوره بالغ بر 50 هزار نفر بور جمعیوت منطقه مورد مطالعه افزایش یافته است و کمترین رشد مربوط به بازه زمانی سال 1399-95 با افزایش 1/35 درصدی است. نتیجه گیری: نتیجه بررسی تغییرات فضایی شهرهای واقع در پسکرانه جنوب غرب کلانشهر تهران نشان می دهد که در طی 17 سال 46/7 درصد ساخت و ساز غیرقانونی در این نواحی ایجاد شده است که ره آورد آن گسترش حاشیه نشینی و سکونتگاه های غیررسمی (شهرک میان آباد) است.

Assessing Spatial Developments of hinderlands in the Southwest of Tehran (Case Study: Eslamshahr)

Over time, various components of the city are changing and its population is increasing. Spatial and physical growth and development in them is also inevitable, but what is considered is how to manage these developments in a way that costs are reduced and the benefits to society in the future are optimal. In the meantime, balanced spatial developments in urban residential areas are an inevitable necessity. In this regard, this article has tried to study and measure the spatial developments of the southwest of the metropolis of Tehran (Eslamshahr city) during the years 2020-1996. The method of collecting data and information is field and using satellite image reference sites. In the present study, satellite images of Landsat 5, Landsat 7 and Landsat 8 were used to study the spatial changes (land use) created by the cross-tab model, kappa coefficient, Arc/Gis and Goole Map software. The results of the study to investigate the spatial changes in the cities of Eslamshahr, Chahardangeh and Ahmadabad Mostofi showed that the highest growth and development of urban development created for land use for the period 1996-2001 with an increase of 51.27% in May Be. The reason for this urban growth is the increase in the population of the study area, which in this period has increased by 50,000 people over the population of the study area and the lowest growth is related to the period 2016-2017 with an increase of 1.35 percent.