تاثیر دوره های کوتاه مدت محرومیت غذایی و تغذیه مجدد بر مقاومت بچه ماهی کلمه دریای خزر (rutilus caspicus) نسبت به شوری آب دریای خزر: عملکرد رشد، شاخص استرس و پاسخ ایمنی

این مطالعه با هدف بررسی توان بچه ماهیان کلمه دریای خزر (rutilus caspicus) ( 1.4 ± 0.018g) در تحمل شوری آب دریای خزر به روش انتقال مستقیم طی دوره های کوتاه مدت گرسنگی و تغذیه مجدد به مدت 60 روز انجام شد. به این منظور، 450 عدد بچه ماهی به طور تصادفی در پنج گروه توزیع شد: سه گروه از ماهیان پس از قرار گرفتن در دوره های محرومیت غذایی 3، 5 و 7 روز (3s، 5s و 7s)، به مدت 10 روز مجدداً تغذیه شدند و این چرخه به مدت 46 روز تکرار شد. گروه چهارم، در تمام مدت آزمایش در محرومیت غذایی قرار گرفتند (s) و گروه پنجم به طور پیوسته تغذیه شدند (f یا گروه کنترل). تمام ماهیان به طور مستقیم به آب دریای خزر به مدت 14 روز انتقال داده شدند و طی این مدت نیز غذادهی نشدند. عملکرد رشد در تمامی تیمارهای مورد آزمایش محاسبه شد. برخی از شاخص های استرس (اسمولالیته، کورتیزول و گلوکز) و پاسخ ایمنی (ایمونوگلوبولین کل و فعالیت لیزوزیم) نسبت به دوره های متناوب تغذیه ای و افزایش ناگهانی شوری در بدن ماهیان اندازه گیری شد. بر اساس نتایج به دست آمده، ماهیان گروه های 3s و 5s، پس از گروه f، دارای نرخ رشد مناسبی بودند. میزان اسمولالیته، کورتیزول و گلوکز آنها پس از انتقال شوری و عدم تغذیه به مدت دو هفته نسبت به گروه f تفاوتی نشان نداد و دستگاه ایمنی آنها نیز تحریک نشد. بنابراین، بچه ماهیان کلمه با دوره های گرسنگی کوتاه مدت، نه تنها تحت تاثیر استرس فیزیولوژیک ناشی از گرسنگی و افزایش شوری قرار نمی گیرند، بلکه عملکرد رشد آنها نیز به واسطه زندگی در محیط ایزواسموتیک دریای خزر بهبود می یابد.