به کارگیری نسبت های مختلف کربن و نیتروژن ورودی به یک سازگان مدار بسته پرورش کپور معمولی (cyprinus carpio) بدون تعویض آب و بررسی روند تغییرات کیفی آب و تشکیل رشته های زیستی (bio-floc)

به کارگیری فناوری سوسپانسیون فعال متکی بر عملکرد رشته‏های زیستی (bio-floc)، عملکرد بهتری را در حذف ترکیبات نیتروژن دار در سامانه‏های مداربسته دارد. لذا، در یک طرح آماری کاملاً تصادفی شامل سه تیمار با نسبت های مختلف کربن به نیتروژن (c:n) و نسبت های 10، 15 و 20 به مخازن پرورشی ماهی کپور، این عملکرد ارزیابی شد. نتایج نشان داد که افزایش وزن انفرادی در تیمار 10 به طور معنی دار پایین تر از تیمارهای 15 و 20 بود (0.05p<). وزن بچه ماهیان از 70 گرم در تیمارهای 10، 15 و 20 به ترتیب به 552.8، 704.7 و 708.8 گرم رسید. ضریب تبدیل غذایی و مقدار آمونیاک و نیترات در تیمار 10 به طور معنی دار بالاتر از تیمارهای 15 و 20  بود (0.05>p). مقدار آمونیاک در تیمارهای 10، 15 و 20 به ترتیب mg/l 78، 29.9 و 29.9 در پایان آزمایش بود. روند کاهشی ph در همه تیمارها تا پایان آزمایش مشاهده شد و در تیمار 20 کمترین مقدار را نشان داد. با شروع آزمایش یک روند  افزایشی در هدایت الکتریکی آب (ec) و تولید فلاک (fv)  تا پایان آزمایش دیده شد و در تیمار 20 بیشتر بودند (0.05>p). در پایان آزمایش، مقدار ec به ترتیب در تیمارهای 10، 15 و 20 به ترتیب  1327.50، 1419.83و 1419.83 میلی موس بر سانتیمتر، تولید فلاک به ترتیب ml/l 71، 143.11 و 163، مقدار بیوفلاک به ترتیب ml/l 71، 143 و 163 رسید. نتایج این آزمایش نشان داد که در بکارگیری ملاس برای تنظیم نسبت کربن به نیتروژن، نسبت 20 شرایط بهتری را برای رشد ماهی کپور، شرایط کیفی آب و تولید رشته های زیستی در سامانه بدون تعویض آب ایجاد می کند.